zabawy z czasem jaśniejsze

[Gloinnen]

Wybacz, że tu brakuje ciszy; tramwaj wyjeżdża
z pętli, wrzeszczą koty. Zmuszam cię do zmiany
przyzwyczajeń, urojeń. Spokój przybiera
inny kształt, mozaiki na kuchennej podłodze.

Popatrz na to, co zabolało, przy pierwszym
przyjrzeniu się z bliska; zapisane gęsto
kartki, stary chiński ołówek. Wyprowadź stąd,
mocno trzymasz za włosy; gdzieś musimy się schronić.

Przecież uciekamy.

Zimno, myśl zakręca w las; noc zroszona
jak macierzanka w garści. Zdradzają
nas ruchy, potrząsanie palcami; środkiem
chodnika płynie kilka kropel, kroki wzdłuż i równolegle.



maj 1997, marzec 2012
____________________
Glo.

[miniawka]

Witaj Glo,
myślę, że pierwsza zwrotka to jądro. I ono wystarczy. Mówi o wszystkim, o czym ten wiersz ma powiedzieć. Zwrotka bez słowa "inny".

Może, a może nie?
Adam

[ble]

Bardzo mi się podoba. Może ja po prostu lubię wiersze z taką spokojną narracją. Bo te, w których wyrzucasz z siebie gniewnie słowa, wydają mi się mniej dojrzałe.

Tutaj mam drobną wątpliwość

Wyprowadź stąd,
mocno trzymasz za włosy; gdzieś musimy się schronić.

Trzymając?

Pozdrawiam

[anastazja]

...wyprowadź stąd
trzymając mocno za włosy...

Też mi się podoba wyciszenie - Glo

[iTuiTam]

Wybacz, że tu brakuje ciszy; tramwaj wyjeżdża
z pętli, wrzeszczą koty. Zmuszam cię do zmiany
przyzwyczajeń, urojeń. Spokój przybiera
inny kształt, mozaiki na kuchennej podłodze.

Wiesz, są wiersze, które się czyta i natychmiast po przeczytaniu odkłada na półkę. W przypadku Twoich zabaw warto do nich wracać. Z czasem rzeczywiście wiele spraw, które były po ciemnej stronie księżyca, nagle jaśnieje.

Podobają mi się przerzutnie w wierszu.
Obraz spokoju-mozaiki, która nagle przybiera inny kształt jest bardzo sugestywny.

Jedna 'marudka'; zamiast chodnika, czytam: chodnikiem. Ale to drobiazg.


iTuiTam

[Gloinnen]

Dziękuję wszystkim za przeczytanie wiersza i za komentarze

Adamie - pomyślę nad wyeliminowaniem słowa "inny"... Niepokoi mnie ta Twoja propozycja, bo najpierw miałam z miejsca ją odrzucić, ale jednak cały czas podświadomie czuję, że wspomniany wers chce się tego "inny" pozbyć...

Bardzo mi się podoba. Może ja po prostu lubię wiersze z taką spokojną narracją. Bo te, w których wyrzucasz z siebie gniewnie słowa, wydają mi się mniej dojrzałe.

Dzięki

Wygląda na to, że dojrzalej pisałam w wieku lat ...astu, niż teraz.

Anastazjo - dzięki - pomyślę nad propozycją Ble i Twoją, jest chyba słuszna.

iTuiTam - dziękuję za zajrzenie. Marudzić możesz sobie do woli. Sformułowanie "środkiem chodnika" chyba bardziej precyzyjne, niż chodnikiem, nie wiem natomiast, na ile takie doprecyzowanie jest korzystne dla tekstu, może to już - o ile istnieje coś takiego - twórcza pedanteria?

Pozdrawiam Was,


Glo.

[Alek Osiński]

Interesujące, bardzo interesujące, lubię taką symbolikę
to tasowanie znaczeń w starej talii kart, aż chce się
w to wnikać, mam tylko kłopot ze zrozumieniem samej
końcówki, wydaje mi się jakbyś uderzała trochę
w abstrakcję

środkiem
chodnika płynie kilka kropel, kroki wzdłuż i równolegle.

Pozdrawiam

[SamoZuo]

Trudno mi zrozumieć o co chodzi w wierszu, czy o jakąś trudną miłość, wtrącanie się w wasze życie, bo próbujecie się gdzieś schronić, uciec? To jakby zabawy w chowanego?
A te kroki to mi się skojarzyły z ubłoconymi śladami, które zmywa deszcz- łzy, czyli chodzi o mieszanie się w w wasze życie, zabranianie czegoś?
Proszę o info


Pozdrawiam

[czochrata]

rzeczywiście,uderzający jest ten spokój i może się podobać...