nie dzieli już

[firlo]

nic na szybie rysa
zapadła w letarg odkąd
przestałaś dzielić prześwit
na dwie połowy codzienne
zaskoczenia oślepiło wpuszczone
światło bez skazy jak pożądanie
wpadłe wiosenną kroplą
czasu umyj jeszcze okna

ten fragment o darmowym niebie
zostawimy na potem

[czochrata]

niezły,brawo

[Ania Ostrowska]

Witaj Podoba mi się klimat wiersza, przypomina sobotni, leniwy, trochę senny poranek, kiedy pokrewieństwo dusz, jak by powiedziała Ania Shirley, wydaje się być w zasięgu ręki, nim zwyczajność wypłoszy złudzenia Niemniej w kilku wersach widziałabym chętnie małe cięcia; 1) "wpuszczone światło" - wydaje mi się, że "wpuszczone" nic nie wnosi, skoro wcześniej mowa o prześwicie, 2) "wpadłe wiosenną kroplą" - poszukałabym innego czasownika lub w ogóle bym z niego zrezygnowała; "wpadłe" ma moim zdaniem zbyt suche, niepasujące do lekkości wiosennej kropli brzmienie 3) "ten fragment o darmowym niebie" - zdecydowanie zrezygnowałabym z "ten".
Pozdrawiam serdecznie - Ania

[Gloinnen]

Ania bardzo dobrze podpowiada

Wiersz moim zdaniem rzeczywiście jest ciekawy, podoba mi się:

przestałaś dzielić prześwit
na dwie połowy codzienne
zaskoczenia oślepiło wpuszczone
światło bez skazy jak pożądanie

Ładny, sugestywny, dobrze skonstruowany obraz, z którego można wiele interesujących rzeczy wyczytać. Pożądanie jest rzeczywiście jak oślepiające światło, nie można pożądać "trochę", jest to zawsze zatracenie się, pójście na całość. Czy nie staje się to formą doskonałości - niepodzielność i "nieugaszalność" pożądania?

jak pożądanie
wpadłe wiosenną kroplą
czasu

Moja sugestia - "wpadłe" zamieniłabym na coś bardziej obrazowego - może "dźwięczące" - sama nie wiem, pokombinuj.

"wiosenną kroplą czasu" - zrezygnowałabym z "czasu"; dostaję zazwyczaj bólu zębów w reakcji na podobnego rodzaju metafory dopełniaczowe. Ten "czas" oczywiście ma dodać obrazowi powagi, filozoficznej głębi i nie wiem, czego tam jeszcze, a tak naprawdę właśnie odbiera mu to, co było jego atutem - lekkość, ulotność, zagadkowość, zawahanie... I w rzeczy samej nie wnosi nic sensownego do treści poza tym, że tak niby mądrze brzmi... Ale właśnie dlatego pozornie kunsztowna metafora straszy znaczeniową pustką - król jest nagi, jednym słowem... Odradzam (każdemu!!! nie tylko Tobie) ten rodzaj metaforyki...
Usunięcie "czasu" dałoby obrazowi namacalność, pozwoliłoby go zobaczyć, dotknąć, poczuć...

Bardzo podoba mi się pointa.

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

Mi się trochę mniej podoba, może to wina
tego zlewającego się zapisu w pierwszej części,
końcówka za to bardzo pomysłowa.

Al.

[firlo]

dziekuję wszystkim serdecznie za odwiedziny i za konstruktywne komentarze )) pozdrawiam cieplutko