No zrób coś

[anastazja]

/ mężowi /


rdzewiejesz popołudniową drzemką
a za oknem październik zabarwia słońce
wstań i zrób coś

coraz niżej rzuca odmienne spojrzenie
gaśnie od poszukiwania porannych
kogutów aż boli

no zrób coś
zanim poławiacze złota rozkradną
imiona drzew




05.03.2012

[xymo]

Wiersz sam w sobie rozrysowany jest całkiem sprawną ręką tylko "warkocze drzew" mi jakoś przeszkadzają.
Ja bym to jakoś inaczej ujął no ale to nie mój wiersz oczywiście.

[Ania Ostrowska]

Witaj Moim zdaniem ostatnia strofa jest najlepsza i dla niej warto dopracować dwie poprzednie. W pierwszej październik i jesień powtarzają tę samą informację, może spróbować wykorzystać na przykład grę słów "rdzewieć" i "rudzieć"? Na drugą nie mam pomysłu, ale nie brzmi dobrze "spojrzenie" i "wypatrywanie" tak blisko siebie. Pomyślę jeszcze, jak coś sensownego mi wpadnie do głowy - wrócę i powiem

[Gloinnen]

Ania wypunktowała błędy, a ja może wydumam jakieś poprawki...

rdzewiejesz październikową drzemką
a za oknem jesień zabarwia słońce
wstań i zrób coś

"rdzewiejesz drzemką
a za oknem październik zabarwia słońce
wstań i zrób coś"

coraz niżej rzuca odmienne spojrzenie
gaśnie od wypatrywania porannych
kogutów aż boli

Może tak:

"coraz niżej rzuca odmienne spojrzenie
gaśnie od poszukiwania porannych
kogutów aż boli"

no zrób coś
zanim poławiacze złota rozkradną
warkocze drzew

Rzeczywiście "warkocze drzew" nie brzmią dobrze, zwłaszcza, ze mamy dwie konstrukcje dopełniaczowe tuż obok siebie.

"no zrób coś
zanim poławiacze złota rozkradną
warkocze drzewom"

Moim zdaniem mogłoby być tak.

Pomyśl jeszcze nad tymi propozycjami, może sama wymyślisz coś lepszego...

A tak ogólnie - podoba mi się ten jesienny obrazek. Ładnie łączysz jesienną porę, październik, żółknące i rudziejące liście z wyobrażeniem jesieni życia, która wcale nie jest taka sielska, jak mogłoby się wydawać. Starość pogrąża ludzi w inercji, apatii, przygnębieniu, zastoju. Peelka chciałaby jeszcze odwrócić tę przykrą kolej rzeczy, zatrzymać umykający czas, jeszcze ma marzenia, piękno świata wzbudza w niej jeszcze różne namiętności, podczas gdy peel już się poddał jesiennemu zastyganiu. I tak ciężko go wyrwać z tego ponurego stanu...
Zresztą, może to niekoniecznie historia dwojga ludzi? Równie dobrze można odczytać wiersz jako rozmowę peelki samej z sobą, jako próbę rozbudzenia w sobie ostatniej iskry...

Ładnie, Anastazjo, tylko popraw babole i będzie dobry wiersz.

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

ja bym wywalił odmienne
i zmienił w puencie na warkocze drzewom
zastanawiam się też, czy aż boli jest konieczne

będzie fajnie

[anastazja]

xymo - dzięki za czytanie i podpowiedź.

Aniu - również dziękuję


Glo. - buziaki, ogarnęłam Dzięki



al - koniec zmian, pozdrówka,

[perfidny krasnal]

Kobita krasnala też tak zwykła powtarzać - zrób coś i zrób
aż się krasnal wnerwił i zamienił ją na machinę parową,
machina dotąd milczy jak zaklęta...

p. krasnal

[anastazja]

Drogi krasnalu. Ale mój krasnal śpi po obiedzie i stąd ten wiersz.
Wolałabym już być żabą, hi,hi.

Dziekuję



Dziekuję