Odciski na powierzchni komórek

[Alek Osiński]

W południe czas przestaje płynąć,
zatrzymuje się na chwilę i rozgląda;
niebieskie gospodarstwo – czy wszystko
z nim w porządku? Znowu
nie zostaniemy na dłużej.

Echo rzeczy, które zabrał złodziej,
pozostało w środku; brzęk wytrychów,
odgłos miękkich kroków, odrastają
jak bluszcz w ciemnej komórce;

pomyłka staje się pięknem.


*
Złoto sprawdzamy zębami; wzrok
jest zbyt figlarny. Lubi zamieniać
przedmioty, bawić się kształtem;
z powodów życia wybiera
najbardziej pstrokaty.

Mocne i niezmienne pole; nierzeczywista,
wybielona jak młode pnie na przedwiośniu,
pewność, że przyjdzie; stopy przybiorą
formę

cicho, w twoim ogrodzie
najciszej.

[ble]

'Kampania' za trudna na tę porę doby. Ale odciski na powierzchni komórek bardzo dobre o 1.27. W snach zdarzają się takie obrazy

Mocne i niezmienne pole; nierzeczywista,
wybielona jak młode pnie na przedwiośniu,
pewność, że przyjdzie; stopy przybiorą
formę

cicho, w twoim ogrodzie
najciszej.

[pietrek]

gdzieś tu zobaczyłem srokę złodziejkę, srokę która wybiera świecidełka, masz rację - wzrok jest zbyt figlarny,
z pewnością tu wrócę, pozdrawiam

[ble]

Pięknie w ogrodzie duchów. Objawienie na jedną południową chwilę, może da się ją przytrzymać. Zostaną odciski na tkance i tęsknota za białą przestrzenią, gotową do przyjęcia nowych znaków.

[atoja]

odwiedziny z zaświatów, nadzieja odkupienia win i wiecznego życia
tak ładnie i tak nierealnie

[SamoZuo]

Piszesz o tęsknocie za kimś kto odszedł, czy o kimś, kto jest tylko rzadkim gościem w domu i przemyka jak złodziej by znów zniknąć
ciekawie napisane

Pozdrawiam

[Withkacy]

czas najwyższy, czekam. kawał dobrej poezji. bravo!

[Alek Osiński]

dobre o 1.27.

to dopiero młoda noc;)

może da się ją przytrzymać.

oj, ciężko...

zobaczyłem srokę złodziejkę, srokę która wybiera świecidełka

sroki mnie rozbrajają;)

odwiedziny z zaświatów

raczej ze światów...

kto odszedł, czy o kimś, kto jest tylko rzadkim gościem w domu

różnica jest w sumie iluzoryczna...

czas najwyższy,

o tak, jak zawsze;)

Dziękuję Wam za wizytę i komentarze

[Gloinnen]

pomyłka staje się pięknem.

To jest niezwykłe spostrzeżenie. Jedno z takich, które zapada na długo w pamięć i zachęca do nieustannego drążenia.

Wiersz jest na tyle wieloznaczny, że chyba każdy czytelnik może odnaleźć w nim coś dla siebie i wpisać w nakreślone przez Ciebie ramy własną historię.

Dla mnie to wiersz o miejscach, przeszłych, przyszłych, teraźniejszych, o miejscach, w których pozostaje jakaś cząstka nas i które w nas zostawiają jakąś cząstkę siebie.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

Złoto sprawdzamy zębami; wzrok
jest zbyt figlarny. Lubi zamieniać
przedmioty, bawić się kształtem;
z powodów życia wybiera
najbardziej pstrokaty.


Al -