Transcendencja

[JSK]

Transcendencja

A gdzie mi tam do szczęścia i jak mam go szukać,
Zawieszony na strzępach kraciastej koszuli,
Przechodziła tuż obok całkiem niezła „sztuka”,
Lecz tylko się wzdrygnęła, gdy chciałem przytulić.

Zapisałem się w strofy, całkiem przez przypadek,
(Nieczytelnych powodów nie pomnę genezy),
I tak wlazłem prawdziwej poezji w paradę,
Zakopując myśl w wersach urojonych przeżyć.

Wśród zgrzebnej wyobraźni tlą się rozmarzenia,
Może chciałbym, czy mógłbym – nie znajduję siły,
Jakaś część się ukryła w barwnych światłocieniach,
A reszta tylko żerem dla psów zbyt leniwych.

Lecz jakoś smutno czasem, gdy wzruszeniem ramion
Skwitowany błysk w oczach. A one nie kłamią.

.

[Abi]

nieczęsto wiersz pozwala,
by raz wtóry tego samego dnia...
ale jak już dzisiaj zaznaczyłam
dla takiej "sztuki"...

pozdrawiam
:-) A.

[Nicol]

Podziwiam kunszt Janowy
Niezmiennie
Prawdziwy zawrót głowy
Codziennie

Gdy smaku mi potrzeba
Do życia
Uciekam w wersy Jana
I czytam

[JSK]

Serdecznie dziękuję, za miłe przyjęcie...

[Abi]

eeetam...
szkoda słów,
taki tam drobiazg,
który nie za każdym razem może trafić...

pozdrawiam
A.

[Leon Gutner]

Ano Kunszt .
A wiersze - zwłaszcza te Janowe - nie kłamią .

Z podziwem L.G.

[JSK]

Kłamią, kłamią, Leonie. Tylko, póki co maskowanie się sprawdza...

[skaranie boskie]

Jak zwykle z niekłamaną przyjemnością.
w twoich wierszach brak mi tylko jednego.
Punktu zaczepienia dla krytyka.