plecionka dla drobnej

[figa]

mów do mnie proszę kiedy na postronkach
puszczają wolno roznoszących zapach
ziemi którą w samotni opisali
jałową Eliot
Tomasz śpiewał jak dziecko
o londyńskim moście a przecież
wszystko się wali

nie przyłożyłeś ręki do głosu
staram się nie przyzwyczajać
do ciszy w ciemności
mylę cienie z ćmieniem
wystarczy zmienić zdanie dalej

wpadłam na kurs pisania
opowiadań bardzo krótkich listów
nie sposób pominąć
milczeniem skrzyżowane ręce
na piersiach czasami składasz głowę
gdy mur w pobliżu przestał oddychać
ja też nie czuję się najlepiej

w płomieniach
fotel na którym zwykłam obejmować
kolana przez chwilę się obawiam wyjść
za księżycowy róg lub krąg garbaty
grzbiet rodzi nowego ptaśka

[atoja]

Figo jestem pod wrażeniem

[figa]

atoja - mam nadzieję że zabarwione pozytywnie

[Alek Osiński]

grzbiet rodzi nowego ptaśka

oj znamy te ptaśki, znamy...

Nie będę Ci się wtrącał w szczegóły bo wiem,
że i tak masz swoją, niezmąconą wizję, w sumie
jestem na tak

[ble]

Bardzo niezwyczajnie i wciągająco.

[figa]

al - zawsze uważnie czytam wtrącenia - a że nie zawsze się z nimi zgadzam to inna historia dziękuję
ble - Pozdrowczyk

[Gloinnen]

Według mnie wiersz jest oparty na ciekawym obrazowaniu i ciekawych pomysłach. Te "ptaśki" kojarzą mi się z obłąkaniem i rozpaczliwym poszukiwaniem uwolnienia, które jest niemożliwe.
"cisza w ciemności" wydaje się czymś, co może wreszcie przynieść spokój i ulgę, a tymczasem peelka wciąż się miota wśród różnych męczących ją stanów mentalnych.
W Twoich wierszach rzeczywistość posiada zawsze wrogie, demoniczne oblicze, jej elementy są - jak u autystyka, źródłem niepokoju, niemal fizycznego bólu, przytłaczają.

nie sposób pominąć

gdy mur w pobliżu nie oddycha

ja też nie czuję się najlepiej

Tutaj trochę za dużo przeczeń, które wpadają na siebie.
Mogłabym zaproponować - "gdy mur w pobliżu przestał oddychać" - zawsze o jedno mniej.

Poza tym nie mam uwag, to moim zdaniem dobry wiersz.

Pozdrawiam,


Glo.

[figa]

Glo - uff:)