kto przeczyta

[Julka]

kto przeczyta

gdy odejdę z niepokojem
recenzji niesyta
może kiedyś moje wiersze
wnuczka wnuk przeczyta

zastanowi się na chwilę
nad ich nutką rzewną
że w jaskółkach jak nożyce
krążyły nade mną

i pochyli się w zadumie
nad życiem w niedoli
wykrzyczanym prostym słowem
czemu życie boli

tu się babcia zagubiła
w wiary koleinach
tu się śmiała tam płakała
wśród ruin jedyna

ślad zostawić ku pamięci
chciałam dla potomnych
jeśli zechcą chwilę bawić
w moich progach skromnych

gdy skierują czasem kroki
gdzie kurtyna spada
gdzie się ślady urywają
i kończy ballada

przeczytają na kamieniu
czas ją tu pochował
żyła tyle to a tyle
pozostała w słowach

[Leon Gutner]

Jako i Leo czyni teraz czytając płyty nagrobne kiedy włóczy się czasami po cmentarzach .
Mnie trafiłaś .

Z uszanowaniem L.G.

[Julka]

Dziękuję Leo.

Też lubię tam snuć przemyślenia i czytać.
To miejsce jest do tego tajemnicze i wzniosłe.

[Ewa Włodek]

ooo, Alegorio...tez się zastanawiam nieraz, co po mnie...Wiersz bardzo w moim guście...


Pozdrowieńka z mnóstwem ciepła...
Ewa

[Julka]

Dziękuję Ewuniu

Nawet taki wiersz coś znaczy, choćby dla bliskich.

Pozdrawiam wiosennie