wygnanka

[Gloinnen]

przegrana walka
świat wybuchł śmiechem
wiatr wściekle chłoszcze
drzewo kalekie

czemu zapomnieć
ciosów nie umiesz
zamknąć przeszłości
w czarnej szkatule

naucz się wreszcie
durna dziewczyno
że to co kochasz
musi przeminąć

co teraz twoje
kiedyś utracisz
uschnięta gałąź
niewiele znaczy

przestań się żalić
burzom do ucha
lepiej dróg nowych
wiosną poszukaj

wieczne wygnanie
będzie nagrodą
bo przecież tyle
jeszcze przed tobą



___________________
Glo.

[atma]

aby coś mogło być zapomniane
musi to być najpierw przetrawione
jak ogień suche gałęzie trawi
i po spaleniu popiół zostawi
wiatrom które na losu skinienie
rozsypią popioły w zapomnienie

nie każ mi więc zamykać w szkatule
nie mam na złe dni czarnych aż tyle

[Leon Gutner]

Ty Glo jak się już odezwiesz to aż duszę zatyka .
Leona zatkało .
Jakbym czytał jedno z dzieł Księgi Tęsknoty Cohena .
Przy trzeciej - Leo miał nawet ciary .

Niesamowity klimat .

Z ukłonem L.G.

[Gloinnen]

Atmo, dziękuję za wierszowany komentarz.
Prawda jest taka, że każdy chyba ma w sobie jakieś nieuporządkowane, nieprzetrawione sprawy, które nie dają mu spokoju. Ciężko się od nich uwolnić, więc wcześniej czy później powracają. Wtedy pisze się wiersze, podejmuje różne działania, mające pomóc w wyjściu na jasną i prostą drogę...


Leo, zawstydzasz mnie nadmiarem pochwał...

Pozdrawiam Was,


Glo.

[Dante]

wieczne wygnanie
będzie nagrodą
bo przecież tyle
jeszcze przed tobą

Skoro - to prawda
- tyle przed tobą
jakąż wygnanie
wtedy nagrodą?

bitwa przegrana
nic nie stracone
wciąż jeszcze możesz
wygrać tę wojnę

[Nicol]

Moi przedmówcy raczyli już to i owo ja tylko dodam - tak trzymaj i sama też w chwili zwątpienia sięgnę po sedno z Twoich wersów
A póki co

[atoja]

inne wcielenie Glo
w prostym stylu i przyjemnym w odbiorze

zgrzytnął mi rym
umiesz - szkatule

jedynie to...

[Qń Który Pisze]

wreszcie, jakby zbliżająca się pora roku, ruszyła uśpione marazmem zmysły...
Kiedy trawka się zieleni i pachnie wkoło sosna... wtedy jest wiosna. polna, radosna.
Pakujemy na drogę serce i ruszamy przed siebie. Nie potrzebna żadna nawigacja.
Nie jest ważne, czy zapukamy do właściwych drzwi, ważne, żeby się leczyć tym, od czego się zachorowało Lekarzu, lecz się sam!
Sprytna rymowanka wszechstronnej Glo. Właśnie z popiołów odrodził się feniks, a nawet kiedy widzimy, jak rolnicy palą trawę, to trudno uwierzyć, że za kilka tygodni właśnie w tym miejscu, będzie jej najzieleńsza odmiana. Bardzo Qniowi się podoba rymowana Glo. Co prawda rzadko rymuje bo w białej się ukrywa, ale przed Qniem nie ma takowej kryjówki, której by przy viribus unitis i boskiej pomocy nie dało się prześwietlić
Pozdrawiam

[Gloinnen]

Dante,

bitwa przegrana
nic nie stracone
wciąż jeszcze możesz
wygrać tę wojnę

może ciekawie
być wciąż na scenie
ja się nie poddam
nie teraz przecież
waleczność wzrasta
z chwili zwątpienia
lepiej niech ze mną
nikt nie zadziera


Nicol - dziękuję i stawiam. Lepsze na chwile zwątpienia od najbardziej podniosłych wersów.

Atoja, dzięki.

nawet kiedy widzimy, jak rolnicy palą trawę, to trudno uwierzyć, że za kilka tygodni właśnie w tym miejscu, będzie jej najzieleńsza odmiana.

hi hi hi

Pozdrawiam,

[atma]

Glo, chciałam powiedzieć, że zapomnienie przychodzi przez wypalenie, gdy będzie się na siłę zapominało to zawsze będzie wracało i bolało. Na tym polega symbol feniksa - grunt to wyciągać wnioski i stawać się silniejszym Taka myśl tylko...