siódme nieba

[pietrek]

siódme nieba

7.1

zaciszny bar
i kilka pięknych
smutnych dziwek

melancholijny
barman-transwestyta
serwuje imbirowe piwo

przed barem park
z ławkami dla bezradnych


i nikt nie musi
się tłumaczyć

i nikt nie musi
być odważny

7.2

zaciszny bar
w nim kilka pięknych
niemalże nawróconych dziwek
w oparach sarkastycznej melancholii
sączących imbirowe piwo

szalony barman-transwestyta
(co, prawdę mówiąc, tęgo tu popija)
ciągle poprawia henną wspomnień
elegancki wieczorowy makijaż

przed barem tylko parę ławek
dla samotników
i dla duchów wolnych

na horyzoncie park
francuski park
z bukszpanem
ciętym w rokokowe formy

w bukszpanie drżą nieśmiałe wiotkie glify myśli

jak rozćwierkane wróble
których dokarmiać
zaniedbywaliśmy

[Alek Osiński]

Bardzo ciekawy pomysł moim zdaniem, rozbudowywanie
wersji rzeczywistości, dziejącej się jakby w głąb, do tego
ta delikatna śpiewność drugiej części,
celna puenta, doceniam ten wiersz

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Mnie też się podoba pomysł wiersza. Początek surowy, ascetyczny, jakby szkic, druga część - pokazuje całą wieloznaczeniowość opisu, wydobywa rozmaite niuanse z opisywanej sytuacji, pokazuje spojrzenie zindywidualizowane, rzucone przez pryzmat prywatnych skojarzeń, niepokojów, odczuć, wspomnień.
Przyznam, że całość bardzo mnie zaciekawiła. Zastanawiam się, czy nie pokusiłbyś się na więcej odsłon, więcej prób z cyklu "to samo inaczej", bo przecież na jedno miejsce, na jedną sytuację, można popatrzeć z punktu widzenia wielu wrażliwości.

Pozdrawiam,


Glo.

[Aldona Latosik]

Wiersz bardzo ciekawy, obydwie wersje na plus

serdeczności zostawiam

[pietrek]

serdeczności za wsparcie!
Glo, nie pomyślałem wcześniej, a to może faktycznie być ciekawe, dziękuję