Kołysanka

[Ewa Włodek]

Wchodzisz na nową drogę. Chcesz uciec – nie zdołasz.
Chcesz zawrócić – nie możesz. Tak bardzo się boisz.
Miotasz się w tym potrzasku, a on zwiera szczęki.

Ciiii… Usiądę przy tobie, wezmę cię za rękę,
opowiem piękną bajkę. Mój głos cię ukoi,
a ciepło – doda siły. Idź… Idź.. Jasność woła.

[Miladora]

Jak kołysanka na wieczność...
Smutna, a jednocześnie pełna ciepła, czułości i pogodzenia się ze wszystkim.

To tak króciutko dla Ciebie zamiast dłuższego komentarza:

thanatos

niektórym ludziom kołysankę nuci
zamyka oczy i z palcem na ustach
uśmiecha się lekko – śpij – zdaje się mówić
nie ma już dzisiaj i nie bój się jutra
wczoraj odeszło spłacone przez życie
zostanie spokój pamięci z naddatkiem
by skłonić głowę – śpij zatem
już zawsze




PS. "Idź.. Jasność woła." - trzy kropki.

[Leon Gutner]

Ewowe w każdym calu .
W każdej literce .
Precyzyjne i dosadne aby wywołać w myśli czytelnika .
Jasność .

Lubię ten twój zasadany minimalizm .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

och, Mila, jakiz Ty mi przepiękny wiersz posłałaś!!!
Dziękuję Ci najpiękniej, jak umiem, za ten cud-komentarz...



ooo, Leonie...Ty zawsze dla mnie tak łaskawy...
Cudnie Ci dziękuję za to, że jesteś, i za słowa...