... ach tak proszę pana - riposta (4)

[Nicol]

.

ja już teraz proszę pana nie rozumiem
kiedy kocham pan się gniewa znika w tłumie
gdy się żegnam pan mi odejść nie pozwala
mało tego - kusi nęci i zniewala

co mam zrobić gdy i gonię i uciekam
słowa przy tym są jak górska rwąca rzeka
strach zanurzyć bosą stopę w tym odmęcie
żeby czasem co nie rozbić na zakręcie 

i ten Paryż absolutnie odlotowy
w panu ciągle dzikie harce i alkowy
a ja lubię elegancję na szpileczkach
jeszcze obcas bym złamała na poprzeczkach

takie skoki proszę pana tylko w bajkach
proza życia baty daje w połajankach
ja ulegam ale teraz tylko troszkę
i o tyle ile fikcyja wpina w broszkę

pan dośpiewa sobie pończoch cienkie kształty
między nami leży jeszcze cały Bałtyk 
w jednym skoku to nie sposób tyle zmieścić 
pan mnie zmyślił to niech w myślach mnie dopieści 


.

[Miladora]

pan mnie zmyślił to niech w myślach mnie dopieści

pan cię zmyślił to niech w myślach cię dopieści
ja tam wolę aż do końca i bez reszty
każdej nocy czar wysączyć z ciał płomieni
a o świcie zamknąć wszystko w głębi źrenic

[Nicol]

Pięknie żeś to Miladorko napisała
Głębia źrenic to jest coś co bardzo lubię
Takem sobie tego Qnia pozmyślała
Że mam czuba w koafiurze albo - w czubie

.
.

[Miladora]

Qń za skórę widzę zalazł z kopytami
oczy teraz wypatrujesz za Paryżem
hotelikiem na Pigalle i kasztanami
a tu wszystko coraz dalej i nic bliżej

inna widać na nim jeździ już Godiva
oplątana płaszczem włosów aż do pęcin
cóż nie zawsze się z miłości robi bajka
i nie zawsze wystarczają dobre chęci

Qń się zbiesił i porzucił amazonkę
albo może mu zabrakło już na bilet
i tęsknota pozostała zamiast wspomnień
za hotelem na Pigalle i za Paryżem

[Nicol]

Tej tęsknoty co nas nosi nie dogonisz
Ani hotel ani Paryż nic nie wskóra
Qń wie dobrze więc się trzyma swych połonin
Tętent tylko jeszcze noszą ptaki w piórach

Ja obietnic żadnych przecież nie składałam
Wyobraźni tylko dałam wstęp na balet
Z facetami najpierw pożar potem biada
Wolę trzymać się od tego jak najdalej

[Qń Który Pisze]

Wolę trzymać się od tego jak najdalej

klaczka zmiękła nam w pęcinach i to widać
woli marzyć pisać wiersze śnić i szlochać
teraz nagle chce się trzymać jak najdalej
wystraszona pewnie boi się zakochać

uciekają spore szanse na uczucia
na spełnienie całej prawdy o miłości
nic nie mogę z siebie już wydobyć
wszystko na nic dusza śpiewa ciało pości

[atoja]

dla Nicoli , Miladory i Qnika należy się nie łyk a cała flacha wyśmienitego

[Nicol]

Jeden pożar prawie spalił mnie doszczętnie
Teraz wszystko zda się słabe być i kruche
I co będzie gdy od tego serce pęknie?(!)
Nawet jeśli dobrze wybuch brać wybuchem...(?)
...
Ps. W przedostatnim wersie zjadło dwie sylaby
Czy to Qń zaspany? Czy lekutko słaby??

Dodano -- 21 mar 2012, 3:37 --

dla Nicoli , Miladory i Qnika należy się nie łyk a cała flacha wyśmienitego

i dla Atojki druga

[Leon Gutner]

Jesteście niemożliwi fantastyczni i zachwycający w tych parysko - miłosnych dialogach .

Z podziwem L.G.

[Nicol]

Qń mi świadkiem drogi Leo
Wszystko zmyślam
I niczego nie pojmuję tak jak dawniej

Dialog z Panem zdaje mi się
Wiatr już wyśmiał
Qnik zniknął pewnie jest już po zabawie ...

Za Paryże się obraził pogardzone
Albo giez go jakiś ugryzł
W zad z atłasu

Może zresztą czymś niechcący wkurzył żonę
I na romans nad Sekwaną
Nie ma czasu

Mogła przecież przyjść do niego
Jakaś jeszcze
Kiedy Pani ma obawę wskoczyć w fale

Na myśl o tym mam zmyślone
Cudne dreszcze
I cień żalu bo a nuż coś by tam dalej