żagiew

[figa]

zakradanie weszło ci
w krew patrzysz na wodę
wrze niebieskawo nakłada się mgła

od kiedy ucieczki przez igliwie
wślizgiem
na skórze znaczą cienkie czerwone linie

to masz u mnie codziennie
ceruje blizny
a chciał wierzyć że uratuje rannego raniuszka

przecież nie odszedł
na złość od zmysłów kręci się w kółko
zjadam własny ogon
albo porzucam

rozdwojony język daje więcej
czucia rybom które każda w swoją stronę
ciągle pod prąd

ciało wystawiam za drobne
pokażę jeszcze pazur aż rozpłatane niebo
zapłacze bez zmian obojętne
wchodzę głębiej
lodowaty błękit do twarzy
w czerwieni mi ciekawiej

[Alek Osiński]

rybom które każda w swoją stronę
ciągle pod prąd

Jeśli miałbym szukać jakiegoś esencjonalnego motywu
dla tego wiersza, wybrałbym ten wyróżniony,
chociaż generalnie mowa jest chyba o salamandrze
rozczłonkowanej, z rozdwojonym gadzim językiem
lecz potrafiącej odtwarzać organizm z poszczególnych
zgubionych elementów

Pozdrawiam

[Miladora]

Aluś, salamandra nie jest gadem. To płaz ogoniasty.

Figuś - czy w wierszu są trzy postacie?
Tytuł bardzo wymowny i próbuję złapać te wszystkie wątki, chociaż i tak bardziej je wyczuwam, niż potrafię sprecyzować.

A z uwag - "rannego raniuszka" - wpada na siebie. Może jakiegoś innego ptaka dasz?
No i:
- lodowaty błękit do twarzy
w czerwieni mi ciekawiej - zbędne, moim zdaniem.

Dobrego

[Gloinnen]

Według mnie "ranny raniuszek" - to chyba celowa aliteracja, Miluniu.

Tym razem wiersz podoba mi się. Bez czepialstwa.

Może ze względu na obrazowanie, bardzo plastyczne i przemawiające do wyobraźni. W bardzo ciekawy sposób tworzysz siatkę połączeń znaczeniowych pomiędzy obrazami, wiele równoległych rzeczywistości nakłada się nawzajem: woda, krew, ciało, las.

Najlepsze, według mnie, jest to:

wchodzę głębiej
lodowaty błękit do twarzy
w czerwieni mi ciekawiej

Pointa niepokojąca, robi wrażenie. Jest w niej nuta okrutnej autoironii, lodowaty spokój wobec dramatyzmu całej opisanej w wierszu sytuacji.



Mam kilka drobnych sugestii:

zakradanie weszło ci
w krew

"zakradanie weszło
w krew" ---> usunęłabym zaimek.

na złość od zmysłów kręci się w kółko
zjadam własny ogon
albo porzucam

"na złość od zmysłów kręci się w kółko
własny ogon
zjadam albo porzucam" ---> a gdyby tak tutaj zbudować dodatkową przerzutnię?

rozdwojony język daje więcej
czucia rybom które każda w swoją stronę
ciągle pod prąd

"rozdwojony język daje więcej
czucia rybom które ciągle pod prąd
każda w swoją stronę" ---> zmiana kolejności chyba wypadłaby dobrze, zręczniej.

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

Aluś, salamandra nie jest gadem. To płaz ogoniasty.

Miluś, ale ja wiem co to jest salamandra,
kiedyś chodziłem do biologicznej klasy
nie napisałem wcale, że to gad, pisałem
tylko o języku

[Miladora]

Według mnie "ranny raniuszek" - to chyba celowa aliteracja, Miluniu.

Bardzo prawdopodobne, Glo.
Tylko że ja lubię dobre brzmienia, a to mnie gryzie w ucho.

nie napisałem wcale, że to gad, pisałem
tylko o języku

Wiem, Aluś.
Ale o gadzim języku.

[pietrek]

klimat taki mroczno-matecznikowo-pierwotnie-namacalny, super:)

[figa]

BARDZO DZIĘKUJĘ za komentarze
zawsze ważne
Pozdrawiam serdecznie

Dodano -- 21 kwie 2012, 8:27 --

przepraszam, że tak lakonicznie - ale trzy razy odpisywałam i wyrzutka

[stary krab]

:
"rozdwojony język daje więcej
czucia rybom które ciągle pod prąd
każda w swoją stronę" ---> zmiana kolejności chyba wypadłaby dobrze, zręczniej.

Tym razem mam odwrotne zdanie. Korzystniej pozostawić pierwotną kolejność:
rozdwojony język daje więcej
czucia rybom które każda w swoją stronę
ciągle pod prąd

Gad ogoniasty nie ma aż tak dobrze. Może odbudować stracony ogon, lecz czy potrafi:

odtwarzać organizm z poszczególnych zgubionych elementów

jak sądzi Al? Chyba nie.

A wiersz... kłopotliwy. To zapewne dobry.

[figa]

DZIĘKUJĘ - KRABIE