Ja pierdolę

[Jarek B]

bardzo lubię stany na pół gwizdka
zastanawiam się wtedy nad trasą żeglugi

mimo że gwiazdy strzelają focha
odwrócone dupą od konstelacji urodziń

oddałbym wszystko
za jedną balangę z bukowskim
wspólnym rżnięciu jakiejś dupy w kolejarza

pierdoleniu o wszystkim i o niczym
i by świat uwięziony w cieniu człowieka
przestał maszerować obok

stanął na chwilę
stanął na tydzień

wyrzygał pod płotem
swoje wszystkie zbrodnie
tak jak mój kumpel
który zjadł frytki

zwrócił całe ziemniaki

[Alek Osiński]

oddałbym wszystko
za jedną balangę z bukowskim
wspólnym rżnięciu jakiejś dupy w kolejarza

tak właśnie myślałem;)

końcówka mi się podoba

[Qń Który Pisze]

pierdoleniu o wszystkim i o niczym

Ja pierdolę... czegoś takiego nie da się czytać. Styl mi znajomy i mam pewne przypuszczenia, że zetknąłem się już gdzieś z podobnym stylem pisania, podskakującym wulgaryzmami, jak dekiel nad szambem...
Nie, tego się nie da nazwać nawet poezją klatkowo-windową w miejskim blokowisku... to chyba grube nieporozumienie, ale pisać każdy może. Niestety u mnie nie ma akceptacji, bo poezja nie ma takich poddziałów szambonurkowych. Negatywnie i z dezabrobatą.

[Gloinnen]

Ja zdecydowanie wolę jednak takie klimaty niż twórczość przylizaną, landrynkową, infantylną. Oczywiście zawsze można zastanawiać się, czemu służą w poezji ekstremalne środki wyrazu, takie jak wulgaryzmy, turpizm, prowokowanie dosadnością i ordynarnością języka, itp. Często też pojawiają się pytania o celowość użycia określonej konwencji - czy jest ona uzasadniona, czy to tylko poza i epatowanie skrajną pod względem estetycznym metaforyką.

Osobiście lubię twórczość, która swoim charakterem i obrazowaniem oddaje specyfikę czasów, w których żyjemy. Jakby na problem nie patrzeć, nie możemy wyprzeć się pewnych zjawisk, pewnych sfer życia, nie możemy pewnym środowiskom i pewnym postawom odebrać ich racji bytu i możliwości zaistnienia w poetyckiej rzeczywistości. Wiąże się to z odniesieniem do pewnych niekoniecznie politycznie poprawnych rejestrów językowych, szokujących wizji, obnażania świata skrytego pod maską idealizacji.

Wydaje mi się, że odniesienie do poezji Bukowskiego wpisuje powyższy utwór w pewne trendy, będące protestem przeciwko fałszywie ugrzecznionym realiom, odzwierciedla ironiczny dystans wobec mentalnych "świętości".

Chcąc nie chcąc, żyjemy w takiej a nie innej epoce, umiejscowieni w takiej a nie innej czasoprzestrzeni i rzeczywistości stanowiącej pierwszą i najbardziej fundamentalną inspirację oraz model do tworzenia wewnętrznych poetyckich światów. Sięganie do tego, co najbliższe, najbardziej swojskie - pozwala nadać tekstowi dużo autentyzmu.

Dlatego popieram. Podoba mi się najbardziej fragment:

pierdoleniu o wszystkim i o niczym
i by świat uwięziony w cieniu człowieka
przestał maszerować obok

Pozdrawiam,


Glo.

Ps. Qniu, nadużywanie emotek o wydźwięku pejoratywnym może być niekiedy uznane za złośliwość. Mam prośbę o rozważne ich dobieranie.

[Qń Który Pisze]

Ps. Qniu, nadużywanie emotek o wydźwięku pejoratywnym może być niekiedy uznane za złośliwość. Mam prośbę o rozważne ich dobieranie.

Spieszę wyjaśnić, że to są moje emocje i nie wydaje mi się, żebym musiał je ukrywać skoro nie ma ich ilościowego limitu. To jakieś grubsze nieporozumienie o mojej zlośliwości. To moja emocjonalna dezaprobata i mój pogląd na taki sposób pisania. Kto mnie zna, wie, że kiedy jestem złośliwy, to ziemia drży i ruszają mi się zęby przednie
Zatem chciałem wyjaśnić, bo nie spotkałem się na żadnym portalu z odgórną sugestią w sprawie używania emotionek i budzi to moje zdziwienie. Zapewniam, że nie kierowałem się złośliwością, a zbędne słowa, żeby uniknąć dwuznaczności, zastąpiłem ikonami ogólnie znanymi, które określają pewien przejaskrawiony stopień emocji, ale ich użycie wcale nie musi mieć pejoratywnego wydźwięku. Myślę, że nadużywasz w tej chwili nieco administracyjnej nadopiekuńczości w stosunku do jednych i nadgorliwości z urzędu do innych, która nie licuje z ogólnie przyjętą wolnością słowa i myśli w Internecie. Skoro mi się coś nie podoba, to żeby uniknąć cukierkowatości, o której wspominasz, że nie jest Twoją ulubioną formą komunikacji, używam innych środków dostępnych na portalu. Przecież w żadnym słowie nie wypowiedziałem się o autorze a tylko ustaliłem pewien zakres moich emocji w związku z zamieszczonym tekstem i moje emocje tylko odnoszą się do tekstu, a nie do autora. Myślałem, że to chyba oczywiste. Czy jak postawię Ci teraz kilka piw, to nie uznasz, że w jakiś sposób odnoszę się do Twoich hipotetycznych skłonności picia chmielu?

Taki sześciopak dla nas na wieczorne rozmowy o poezji.

[pietrek]

No cóż, do Bukowsky'ego, życiopisania i Panteonu Poetów Przeklętych jeszcze ociupinka, ale...
...ale źle nie jest, jak dla mnie, wiersz wcale nie taki poprzeginany, podobasię
pozdrawiam

[Gloinnen]

Hej, Qniu!

nadużywasz w tej chwili nieco administracyjnej nadopiekuńczości

Możliwe, ale mieliśmy już tutaj kilka przypadków prawdziwej wojny wywołanej właśnie (nad)używaniem pewnych emotek, więc dmucham na zimne, co nie znaczy, że koniecznie słusznie. A ten sześciopak wypadł bardzo atrakcyjnie. Odwzajemniam.



Glo.

[Nalka31]

Nie cierpię wulgaryzmów to fakt wiersz ma jednak coś intrygującego w sobie, że zaciekawił i zatrzymał. Do ulubionych jednak na pewno należał nie będzie.

Pozdrawiam.

[Miladora]

A ja jestem estetką słowa, dla której mimo wszystko wulgaryzmy są takim samym środkiem przekazu, jak wszystko inne.
Pod warunkiem, że na właściwym miejscu i z uzasadnionym użyciem.

No i tutaj mam uwagę:
- odwrócone dupą od konstelacji urodziń - przy okazji popraw literówkę.
i - wspólnym rżnięciu jakiejś dupy w kolejarza
Za dużo o jedną "dupę", Jarku.

Weź pod uwagę, że powtórzenia osłabiają wrażenie.

W każdym razie wolę przeczytać krwisty autentyk, niż banalną częstochowską rymowankę.

[lczerwosz]

ja bym zakończył na słowach: "przestał maszerować obok". Reszta niepotrzebna, bo temat wyczerpuje właśnie ta puenta.
pozdro
Leszek