grawiury

[Miladora]

nieźle

A Bóg zapłać, PAReńku, za dobre słowo.
Chociaż byłabym bardziej skłonna przypuszczać, że to raczej dotyczy duetu powyżej.

Miłej soboty

[Gajka]

czas spiętrzył w oczach i w dodatku na których zakodował uczucia w potrzaskanych fragmentach

cudownie

[Miladora]

Dzięki.

Trafiłaś z tą dziewiątką, Gajka.

Dobrego

[Withkacy]

już ja się postaram, żebyś wśród swoich wspomnień, jednego się wystrzegała. wiersz lekki ale refleksyjny, bez zawikłanej filozofii

[Nalka31]

Dobrze jest znów czytać Twoje wiersze i tak sobie o nich gaworzyć, choć nie tylko. A tu jak zwykle refleksja miesza się z lekkością i umiejętnością przekazu.

[Miladora]

już ja się postaram, żebyś wśród swoich wspomnień, jednego się wystrzegała.

Ale chyba nie naszego spotkania w Krakowie przy winku, Withuś?
Flachę mi przecież wisisz.
A Szalonka zaśpiewa.

i tak sobie o nich gaworzyć

I tak sobie, Naleczko.



Dzięki, kochani.

[Nilmo]

Technicznie bardzo przyjemnie się czyta. Treść natomiast nostalgicznie przemija lecz nie zapada. Jak zapewne sama wiesz, każdy piszący w chwili marazmu coś takiego tworzy. Stąd tysiące, jeśli nie miliony wierszy o przemijaniu, wspominaniu itp. obrazujących niewiele ponad wrażliwość i poetycki kunszt autora. Ja wiem że potrafisz pisać i rymować. Do tego ten wiersz mnie nie musiał przekonywać. Natomiast codziennie mijam okna ze staruszkami tęsknie patrzącymi w nicość. Niemal codziennie czytam na forach minimum 4-5, bliźniaczych klimatycznie wierszy. Więc obrazek dla mnie bardzo powszedni. Zbyt powszedni. Jak Twój utwór.
Dziękuję.

[Miladora]

Jak najbardziej przyznaję Ci rację, Nilmo.
Wiersz jest zwyczajny i powszedni, to prawda. Mało odkrywczy, bo takie odczucia miewa większość ludzi.
I to zazwyczaj nawet nie pod wpływem jakiegoś marazmu.
Ja się po prostu oglądnęłam przez ramię.
A ponieważ była to chwila, więc ją zapisałam. Nie same bowiem ambitne tematy przychodzą do głowy.

Dzięki

[Nilmo]

A ponieważ była to chwila, więc ją zapisałam. Nie same bowiem ambitne tematy przychodzą do głowy.

Nie mam Ci tego za złe. Nie obraź się, ale uważam że stać cię na więcej, niż balansowanie na linie grafomanii, tj. patrzeniu na zegarek i myśleniu w stylu -
"jak nie mam o czym pisać, to napiszę o upływie czasu". To ubieranie we własne szatki, publicznego, mocno wytartego manekina. I nie o ambitne tematy tu chodzi. Może gdybyś to ujęła z innej perspektywy..kota, gołębia, starej poręczy schodów....bo ten obrazek udręczonej czasem kobiety, zalatuje XIX-sto wiecznym pudrem i zwietrzałymi perukami.
Pozdrawiam.

[Miladora]

bo ten obrazek udręczonej czasem kobiety, zalatuje XIX-sto wiecznym pudrem i zwietrzałymi perukami.

No to mi dowaliłeś, Nilmo.
Ale wiesz, mimo wszystko nie widzę, żeby proste myśli przekazane prostymi słowami, i to bez ozdobników i zbytniego emocjonalizmu, mieściły się w konwencji XIX-wiecznej.
Nie jestem udręczoną czasem kobietą. I to tylko refleksja - moim zdaniem spokojna.
A że nie jest zbytnio oryginalna?
Taka mi przyszła i tak to zapisałam, chociaż może powinnam zostawić ją w szufladzie.

Dobrego