Wiosenna grafomania.

[Gloinnen]

Nie odpowiadam za słowo,
gdy znowu się cichcem wymyka
z mokrych gardzieli roztopom,
ubrane w niesforność strumyka.

Gdzie nie posiali – wyrasta
refrenem, co zgubił się wiośnie;
zieleń rozlewa na piaskach
wśród złudnych rozmarzeń i olśnień.

Tańcząc w słonecznym obłędzie
zachłannie poluję na życie,
żeby opisać czym prędzej,
nim bezkres z ust świata je zliże.



____________________
Glo.

[P.A.R.]

grafomań tak dalej
subtelnie
niezbyt ciepło
a jednak...

szkoda tylko że...
wymyka - strumyka
wiośnie - olśnień
za bardzo odległe, jak lubisz...

[Miladora]

Przemieszane rymy bliskie i odległe.
Chyba zaczynam się przyzwyczajać.

Chociaż i tak wolałabym jednorodność.
Ale o różnych spojrzeniach na wiosnę można zawsze czytać.

[Dante]

Eee tam, poza życie-zliże tak bardzo odległych rymów nie zauważam.

Ale czy wierszyk tak bardzo wiosennie?
Niemniej zgrabnie.

[Ewa Włodek]

Tańcząc w słonecznym obłędzie
zachłannie poluję na życie,
żeby opisać czym prędzej,
nim bezkres z ust świata je zliże.

to mi się szczególnie spodobało, Glo...Może dlatego, że Twój peel(ka) jeszcze zachłannie poluje na życie...To fajne, dopóki stary drapieżnik nie stwierdzi, że już mu się nie chce, ale tęskin, tęskni...


Pozdróweczki wiosenne...
Ewa

[e_14scie]

nie odpowiadam za czyny
kiedy kontrola samopas
a kto zasłuży to przybić
chociaż przyjemniej wychłostać


ale lekko-wiosennie itede

[Leon Gutner]

W sumie fajnie tylko coś mi nie gra z końcówką .

Z uszanowaniem L.G.