Wczoraj i dziś

[teri]

ci bez adresu mają swój zegar
wracają
do zasypanych śniegiem działek
jeden z nich palił peta
drugi niósł chleb
za nimi dreptał rudy pies
wciąż pada i skrzypi mróz
nie ma komina stara buda
ogniem myśl
nie skarżyć się na boga

[e_14scie]

początek bardzo obiecujący i dobrze zobrazowany, natomiast pointa mnie rozczarowała

[Gloinnen]

nie ma komina stara buda
ogniem myśl

"stara buda bez komina
ogień podpowiada myśl (...)"

Mnie się podoba. Początek rzeczywiście bardzo dobry a pointa? Trochę dydaktyczna, fakt, ale z drugiej strony daje do myślenia. Skoro ludzie tak dalece wyrzuceni poza margines tzw. "normalnego" życia, potrafią zaakceptować swoją kondycję, przywyknąć do niej, umościć w trudnej rzeczywistości całkiem przytulnie. (chleb, pies - jakby nie patrzeć, symbole domowe), to chyba powinniśmy przyjrzeć się własnej, najczęściej roszczeniowej postawie. Ogień również odzwierciedla myśl o ognisku domowym, iluzorycznym, ale pozwalającym na pewien rodzaj spokoju, przyjęcia swojego losu takim, jaki jest.
A czy my, o wiele lepiej ustawieni w życiu, wiodący egzystencję na pewno wygodniejszą, potrafimy tak po prostu przestać uprawiać narzekactwo? Czy po to, aby przyjąć to, co nam zostaje dane, bez roztrząsania, krzywda to, czy dobrodziejstwo, kara czy nagroda, potrzeba najpierw niemal wszystko stracić i budować swoje podejście do życia od samego początku, na rumowisku dawnej, nieprzydatnej już hierarchii wartości?

Pozdrawiam,


Glo.

[teri]

"...nie ma komina stara buda
ogniem myśl
nie skarżyć się na boga..."
Nie ma komina - nie może być ognia - grzeje ich myśl - by "nie skarżyć się na boga", bo najczęśćiej to ich wola, by tak żyć.
Pozdrawiam w piękny, słoneczny dzień.