W lodach

[Nalka31]

Kra z siłą wielką o burtę wali,
wciska się statek w Morze Beauforta.
A na pokładzie chłopy ze stali,
chłód, trudy rejsu, ciężka robota.

Na niebie zorza polarna płonie,
dzwon pokładowy wydzwania szklanki,
od pracy solą przeżarte dłonie,
w kojach zaś pukiel włosów kochanki.

Wspomnienie rumu wciąż w gardle pali,
tęsknota kruszy się w twardym lodzie.
Na horyzoncie stado narwali,
łapać harpuny, wyciągać łodzie.

Ruszać się chłopcy nim wręga pęknie,
już czas na łowy, zbierzemy żniwo.
A po powrocie, w starej tawernie,
w oczy wam żadna nie spojrzy krzywo.

[Abi]

rymy... mierżą,
szantowy styl... nadrabia...

zióbki
:-) A.

[Nalka31]

Cieszę się i dziękuję.

[Toni]

Naty - szklanki się wybija nie wydzwania...uwierz na słowo

[Nalka31]

Naty - szklanki się wybija nie wydzwania...uwierz na słowo

Tak Toni wybija, ale słychać dzwon. (No chyba, że ja mam w tym względzie przesłyszenia) A szklanki owszem wybijają marynarze, czy tam który za to w danym momencie odpowiada.

[Leon Gutner]

Tylko gitary w dłoń i szantę śpiewać .

Z ukłonem L.G.

[Nalka31]

A proszę Cię bardzo Leonie. Jeśli tylko potrafisz graj do woli, a jak będziesz miał do tego melodię to chętnie posłucham. Serdecznie.

[atoja]

lądowy szczur też lubi morskie opowieści
w Twoim wybijaniu szklanek szczególnie

i Klenczona

http://www.youtube.com/watch?v=mU81lrtsufg
http://www.youtube.com/watch?v=2RPsoR5gZuE

pozdrawiam

[Nalka31]

Dziękuję Atoju pięknie za takie komplementa. Zatem twoje zdrowie wznoszę i zapraszam na kołysanie.

[Toni]

na statku szklanki się wybija
uwierz kochana do ostatniej
co pól godziny taka chwila
przychodzi zobacz jest już właśnie

a bimbolenie dzwonki sanna
i inne takie duperele
na hali słychać od barana
lub gdy się ogień po wsi ściele