następna wiosenna rymowanka nieambitnie wciśnięta w wersy

[Miladora]

zimowe okna pokryte mam kurzem
zerkam czasami – niewiele już widać
a tam na niebie pierzasto się smuży
i błyszczy słońce w wiosennych podrygach

zieleń zaczyna nieśmiałą inwazję
lecz wciąż na próżno zmieniam okulary
wszystko rozmyte bo pył kryje barwę
łamie z uporem nieba akwamaryn

otwieram okna by zagrał w odcieniach
podmuchem wiatru chłód szyję owiewa
lecz gdy zamykam znów w szarość się zmienia
i nawet szaro drżą listki na krzewach

a niechby wreszcie te okna ktoś umył
znów podarował wiosenne doznania
które perfidnie zimowy czas stłumił
smętną bladością na szyb panoramach

[Nalka31]

przydałaby się gosposia
z wodą i ściereczką
taka Zosia Samosia
by zmyć okieneczko

Całkiem sympatycznie, wesoło jednym słowem wiosennie.

[Miladora]

Tyle, że okna świadomości trochę trudniej się myje, Nalcia.

Dobruśkiego wiosennego

[Nalka31]

Z tym Milu masz rację, bo w samym wierszu jest więcej, a że ubrany w wiosenne porządki. Czasami i we własnej głowie zrobić potrzeba, wtedy tez taka Zosia się przydaje.

A rymowanka z przekory. Wszak wiosna szaleje.

[Miladora]

Wszak wiosna szaleje.

Szaleje kwietniowo - raz tak, raz owak.
Dzisiaj było raczej owak.

[atoja]

a niechby wreszcie te okna ktoś umył
znów podarował wiosenne doznania
które perfidnie zimowy czas stłumił
smętną bladością na szyb panoramach

a niechby wreszcie

miłego

[Miladora]

a niechby wreszcie

Tylko kto?

Dzięki, Atojka, i dobrej wiosny.

[Nicol]

Fajne

[e_14scie]

a niechby wreszcie te okna ktoś umył

i moje! i moje też!!!

ładnie wcisnęłaś w wersy i całkiem ambitnie

[Miladora]

A dzięki serdeczne, Nicolek.

i moje! i moje też!!!

Może dajmy ogłoszenie w "Ogłoszeniach", Listeczku?

Dzięki