Rejs

[Jarek B]

morze wódy przepłynąłem
nawet nie wiem kiedy
wrakiem aort
destylowałem hektolitry krwi
trzewia płukałem
wszystkimi wynalazkami
i tylko wątroba zna prawdę


na środku katamaranu
posadziłem drzewo
zakotwiczyłem w atolu
błękitnej laguny


nieustannie
słyszę trzask poszycia
rozpadającego się statku
miejsca dla trojga
kusi
ale czy kurwa
wszyscy wrócimy


ostatkiem sił
spinam kadłub linami
bacząc na moje drzewko
cały mój świat
stoi niewzruszony
na jednym słowie


tato

[Miladora]

Zaskoczyła mnie pointa.
Dobre treściowo, ale do wykonania się przyczepię.

morze wódy przepłynąłem - lepiej byłoby bez inwersji.
nawet nie wiem kiedy
wrakiem aort
destylowałem hektolitry krwi
trzewia płukałem
wszystkimi wynalazkami
i tylko wątroba zna prawdę

na środku katamaranu
posadziłem drzewo
zakotwiczyłem w atolu
błękitnej laguny - był taki kiczowaty film.

Te podobne, a czasem rymujące się formy gramatyczne nie brzmią dobrze.

Początek po zmianie szyku mógłby tak wyglądać:

nawet nie wiem kiedy
przepłynąłem morze wódy
wrakiem aort
destylując hektolitry krwi
płukałem trzewia
wszystkimi wynalazkami
i tylko wątroba zna prawdę

Dobrego

[Gloinnen]

To jeden z lepszych Twoich tekstów, szkoda, że nie doczekał się więcej komentarzy...

Nie do końca się zgodzę - według mnie wytknięta przez moją przedpiśczynię inwersja akurat nieźle się broni, kompozycja strofy lepsza chyba jednak u Autora. Natomiast poprę postulat o zmianę przynajmniej jednego czasownika na imiesłów:

destylowałem hektolitry krwi
trzewia płukałem

"destylowałem hektolitry krwi
płucząc trzewia"

Może w ten sposób?

zakotwiczyłem w atolu
błękitnej laguny

Trochę faktycznie ta błękitna laguna kiczowato wypadła - mógłbyś poszukać po prostu innego przymiotnika, żeby obraz odświeżyć.

I raczej nie "w atolu (...) laguny", ale "w atolu na (...) lagunie"...

nieustannie
słyszę trzask poszycia
rozpadającego się statku
miejsca dla trojga

Tutaj bym jeszcze pomyślała nad zapisem.

"nieustannie słyszę trzask
rozpada się poszycie statku
miejsce dla trojga
kusi (...)" ---> tutaj przy okazji można wykorzystać przerzutnię i uzyskać płynne przejście między obrazami - osią stałoby się "miejsce dla trojga", rodzina.

ostatkiem sił
spinam kadłub linami
bacząc na moje drzewko
cały mój świat
stoi niewzruszony
na jednym słowie


tato

Tutaj udało Ci się stworzyć kawałek autentycznie poruszającej poezji.

Pozdrawiam,


Glo.

[Nalka31]

Kilka razy podchodziłam do tego wiersza. Jest ciekawy i porusza wymową. Zatrzymał, tylko musiałam sobie ułożyć w głowie komentarz do niego. Prawdopodobnie dotarł do mnie przez końcówkę. Chociaż te obrazki, też w swoim życiu widziałam. Nie wiem na ile dla Ciebie jest istotny fragment poniżej, ale bez niego chyba tez mogłoby się obejść. To jednak Twój wiersz.

na środku katamaranu
posadziłem drzewo
zakotwiczyłem w atolu
błękitnej laguny

[Gloinnen]

na środku katamaranu
posadziłem drzewo

Nalko, właściwie to powinien wypowiedzieć się Autor, ale moim zdaniem ten dwuwers jest niezwykle istotny.

Pozdrawiam,

Glo.

[Nalka31]

Dlatego powiedziałam, że to wg. mnie Glo, a o jego istotności może wypowiedzieć się Autor, bo to jego wiersz.

Pozdrowionka.

[Gloinnen]

Ja tylko wzięłam pod uwagę moją interpretację, co oczywiście może być strzałem jak kulą w płot...