Nie przyszedł

[teri]

długo błądził kulawy
zero zero pięć
wieczór dłuższy od innych

pierwsza trzydzieści siedem
spiker rozmawia z gościem
nie zgadzam się z nimi
obaj kłamią

druga czterdzieści dwa
to nie poranek
rozmyślam o wczoraj

trzecia zero sześć
woda nocą ma dziwny smak

piąta czterdzieści trzy
może te kotki to jednak sen

dziwny jest ten świat
śpiewa czesław
wciąż nie śpię
szu szu szumi w głowie

szósta piętnaście
rozjaśnia się ale jest mgła
jeszcze raz próbuję zasnąć


III.2012

[Miladora]

Coś wiem o tym, Teri.

Ale tak myślę, czy nie byłoby warto pobawić się trochę z wersyfikacją.
Bo ten jeden blok sprawia, że wszystko jakoś zlewa się ze sobą. Poza tym dużo podanych godzin, mało słów, chociaż wiem, że tak się wtedy odlicza czas.

No i ten fragment - "to jednak sen/śpiewa niemen" - wpada na siebie, może "śpiewa czesław"?

Dobrego

[teri]

Wrócę i poparzę "Małpeczko" - dzięki, że wpadasz.

[Marcin Sztelak]

Znany mi stan - szczególnie ostatnio. Faktycznie pomyślałbym nad wersyfikacją, natomiast godziny według mnie oddają klimat wlekącego się czasu.
Pozdrawiam.

[teri]

no i troszkę się "pobawiłam"
Dobrego dnia życzę.

[P.A.R.]

nie przyszedł więc go nie ma
na progu oniemiał...

[teri]

tak... zauroczony?!
ha, ha

[P.A.R.]

i ciągle stoi...
zauroczony

[teri]

proszę - niech wejdzie.

buu... wiem, że nie wejdzie.

[Gloinnen]

Podoba mi się ten zapis bezsennej nocy, oczekiwania na...
Wiersz przypomniał mi kilka opowiadań jednego z moich ulubionych pisarzy - Alberto Moravii. Potrafił on w sposób niesamowicie trafny i precyzyjny wydobywać z nudy, nijakości i szarzyzny życia rozmaite niuanse, szczegóły pozornie banalne, nieciekawe, ale dające do myślenia. Pisał i o bezsenności i o czekaniu i o przepaściach dzielących ludzi, o otchłaniach otwierających się w, wydawałoby się, beztroskiej, szczęśliwej rzeczywistości. Podobne elementy widzę w Twoim wierszu - zwyczajna sytuacja staje się niepokojąca, nagły zwrot akcji wynika jedynie z wnikliwej obserwacji otaczającego świata, zaskoczenia jego dziwnością, niezrozumienia tego, co przywykliśmy uważać za proste, a jednak proste nie jest.

Jak odnajdę tytuły tych opowiadań, to je dopiszę - warto przeczytać!

Pozdrawiam,


Glo.