kalahari

[pietrek]

kalahari

1.

urocze dzikusy

radośni opaleni malcy
bawiący się zaostrzonymi patykami

zróbmy im zdjęcia z samochodu
jest zbyt gorąco
i słońce ze złej strony świeci

te fotografie malowniczo zbledną
na naszych betonowych ścianach

aż zapomnimy o safari
wstydzie grzechu

i o raju
z którego nas eksmitowano

2.

jestem buszmenem
o smukłym ciele
dwunastolatka

nie posiadłem niczego
mam wszystko

lekko stąpam po piasku
natchniony słońcem

zatrute strzały niosą sen

przepraszam że cię skrzywdziłem
gazelo córko wiatru

musimy jeść

moje tłuściutkie
roześmiane dzieci

niech nie poznają nigdy gniewu

szafirowych ogrodów obłudy
autostrad samotności

3.

codziennie
znikają spod moich stóp
ziarenka pustyni

kiedy ich zabraknie

rozsypię się
po wydmach nieba

otulony gwiaździstym
westchnieniem

boga którego imienia nie ma

nawet
w khoisan

[skaranie boskie]

Nie martw się peelu, ziarenek pisku nie zabraknie.
A i gazela zawsze wykarmi twoje potomstwo.
Ty jeden będziesz wiedział jak żyć, gdy nadejdą dziejowe burze piaskowe...
Tylko ten piasek nie będzie znikał "z pod". Zdecydowanie "spod".


Pozdrawiam

[ks-hp]

Podoba mi się kontrast pierwszej i drugiej części, codzienność widziana z dwóch perspektyw; trzecia natomiast wydaje mi się być bardziej filozoficznym monologiem - ale może się mylę.

nie posiadłem niczego
mam wszystko

zatrute strzały niosą sen

boga którego imienia nie ma

- najlepsze fragmenty. Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Mi się podoba, fajny, luźny, nienarzucający się obraz
z błyskiem szkiełka na końcu. Przy okazji przypomniał
mi się taki stary australijski film o tytule chyba
Walkabout, niesamowity, przejmujący obraz o min.
zderzeniu kultur. Dzięki

[pietrek]

to ja dziękuję, al
fajny żab

[Gloinnen]

Mnie też się podoba i jest właśnie dobrze skomponowany - najpierw mamy zderzenie dwóch rzeczywistości, dwóch mentalności, a na końcu próba opisania, co z tego wynika, nadania zaprezentowanym kontrastom głębszych znaczeń.

Według mnie jednak zapis wymaga jeszcze korekt.

Pierwsza część:

jakie urocze są dzikusy

Lubisz minimalizm - to może kupisz propozycję skrócenia (w pierwszej części tryptyku - powtarza się czasownik "być", warto się nad tym pochylić).

"urocze dzikusy" ---> a gdyby po prostu tak?

te fotografie będą malowniczo blednąć

"te fotografie malowniczo zbledną" ---> nie wiem, czy nie lepiej uprościć...

Druga część:

szafirowych ogrodów obłudy
autostrad samotności

Dla mnie ten fragment - choć niewątpliwie dekoracyjny - nie pasuje do tekstu. Jest za bardzo metaforyczny.
Usunęłabym, ewentualnie - inaczej zapisała:

"obłudy w szafirowych ogrodach
samotnych autostrad" ---> tak czy inaczej, wątpliwy ustęp, ja najchętniej skończyłabym na gniewie, bez ozdobnych dywagacji.

Trzecia część - jak dla mnie bez zastrzeżeń - podoba mi się ta coda, jest uniwersalna i oparta na ładnym obrazowaniu - niebo, pustynia, gwiazdy - w ten bezkresny obraz ubierasz refleksję o przemijaniu - moim zdaniem - dobrze to zostało zrobione.

Pozdrawiam,


Glo.

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry wiersz. W większości ucywilizowano (czytaj zmasakrowano) nomadów i innych ludzi prawdziwie wolnych - dla mnie osobiście to jeden z symboli zaciskającej się pętli kontroli państwa nad jednostką - największym ich grzechem była niemożność podporządkowania ich jakichkolwiek prawą - szczególnie świętemu prawu własności. Natura niby nie znosi próżni stąd np popularny w europie carawaning, w stanach harleyowcy itd - ale to tylko smutna namiastka...
Pozdrawiam.

[pietrek]

Glo, a co będzie z prawami autorskimi
ale to dobrze - Ego, mój wymyślony kot, jeszcze wiele się musi nauczyć:D
część sugestii "biorę" od razu, z "szafirami i autostradami" to jest troszkę tak, że chciałem
podkreślić europejskość, manieryczność, nieprzystawalność do krajobrazu, więc przemyślę
dzięki, pozdrawiam serdecznie!