Demotywator

[Sede Vacante]

Znów
wgapiasz się w okno
w środku nocy?
Przecież tam nic nie ma.
Połóż się spać. Ja jeszcze posiedzę
przy komputerze.

Koleżanka pisze, że wszystko do dupy.
A na zachodzie pada deszcz.
Jutro nie wyjdę na spacer.

Znów.
Przepraszam.

Jest wyprzedaż uczuć na kropka com.
Wiesz - być albo nie być.

Dwoje staruszków zawstydziło jednym zdaniem.
„Kiedyś nie trzeba było wyrzucać popsutych zegarów.”

[Marcin Sztelak]

Nie wiem czy ten znak zapytania potrzebny.
Fakt jak ludzie kiedyś mogli żyć bez internetu, ba bez pądu itd. (jakby wolniej).

[Miladora]

A może tak pogawędzimy, Sede?
Sugestie interpunkcyjne są w nawiasach.

Znów
wgapiasz się w okno(.)
W środku nocy?
Przecież tam (niczego) nie ma.
Połóż się spać. Ja jeszcze posiedzę
przy komputerze.

Koleżanka pisze, że wszystko do dupy.
A na zachodzie pada deszcz.
Jutro nie wyjdę na spacer.

Znów.
Przepraszam.

Jest wyprzedaż uczuć na kropka com.
Wiesz (-) być albo nie być. - bez przecinka przed "albo".

Dwoje staruszków zawstydziło (mnie) jednym zdaniem.
„Kiedyś nie trzeba było wyrzucać popsutych zegarów”(.) - powt. "Wiesz/Bo wiesz", dlatego usunęłam.

Zwięźle i treściwie.
I daje do myślenia...

[Sede Vacante]

Poprawione;)
Prawie identycznie jak zaproponowałaś, miiiinimalne różnice w wersjach, prawie nie zauważalne.
Ależ ty mi pomagasz, dziekuję

[Gloinnen]

Podoba mi się! Podoba mi się, bo bez zbędnego wznoszenia się na bógwiejakie wyżyny rozkładasz na czynniki pierwsze miałkość jednej z najbardziej popularnych współczesnych form życia społecznego - czyli przesiadywania nad Internetem. Jest w tym wierszu opisane wszystko: strata czasu, oderwanie od rzeczywistości (peela nie obchodzi świat za oknem), płytkość internetowych niusów, płytkość wirtualnych relacji międzyludzkich. Ironizujesz na temat komercjalizacji wszelkich aspektów życia - "wyprzedaż uczuć" - emocje stają się towarem, człowiek - produktem, jego wewnętrzny świat w zasadzie można zamknąć w marketingowych regułkach. Skądinąd przywykliśmy już do tego i godzimy się na tę dehumanizację, hybrydowość naszej egzystencji, na to rozczłonkowanie i strywializowanie.

Pointa jednak przywraca mi wiarę w to, że jednak czasami przychodzi refleksja nad naszą kondycją, tęsknota za światem, w którym wszystko było bardziej prawdziwe i nie poddane wymogom funkcjonalności. "Być albo nie być" mogło stanowić punkt wyjścia do rozważań, ale zawarta w tym pytaniu wątpliwość wynikała z wolnego wyboru, a nie była wyrokiem wydanym z chłodną kalkulacją.

Pozdrawiam,


Glo.

[Sede Vacante]

Dziękuję, rzadko spotykam tak pochlebne opinie.
(Znaczy pomoc Miladorki działa, przedtem było o wiele gorzej teraz zdaję sobie z tego sprawę.)
Naprawdę, szczere dzięki za taką opinię.

[lczerwosz]

Rzeczywistość postrzegana na co dzień jest zawsze trywialna, pomijając narodziny i śmierć bliskich czy dalekich, krachy giełdowe, powodzie i pożary. Ale i one stają się trywialne, zwłaszcza, gdy się już przyzwyczaimy - wiadomo rutyna.
Ja bym nie rozróżniał życia postrzeganego poprzez Internet od życia oglądanego przez okno. To jest ten sam świat. Reklama w witrynach sklepów, dziwki na ulicach, w ogóle handel jest (był) zawsze taki sam, co do zasad działania. Owszem, są różnice formalne, inna oprawa, powiedzmy, artystyczna.
Zatem spoglądanie w okno, w którym aktualnie - w nocy - nic nie ma, jest w moim odczuciu mniej inspirujące, niż widzenie świata przez Internet. Jednak z oknem są takie skojarzenie - tęsknota, ktoś, pamięć, łaknienie a nawet niezaspokojone pożądanie (nie tylko seksualne oczywiście). Jako przykład - wyglądanie oknem, czy ktoś ukochany nie przyjdzie do mnie, nie wróci. Zaglądanie głodnego dziecka do cukierni, zwłaszcza w zawieję, a tak siedzą pulchni i się obżerają! Z Internetem nie ma tak oczywistych skojarzeń, przynajmniej, jak dotąd.
Na koniec już, te trywialne doznania czasem są podsumowywane, zazwyczaj po długim czasie albo gdy ustaną, na przykład, gdy wyjedziemy i doznania się zmienią. Wtedy tęsknimy. Szybciej reagują ci wrażliwsi.
Podoba mi się też.

[Gloinnen]

Zatem spoglądanie w okno, w którym aktualnie - w nocy - nic nie ma,

Z tym się akurat nie zgodzę. Świat w nocy jest niezwykle fascynujący, bogaty w znaczenia, które nikną za dnia.
Istnieją pewne plemiona w Afryce, które mają zupełnie inne nazwy na te same obiekty widziane w dzień i nocą. To powinno dać do myślenia!



Glo.

[lczerwosz]

Och, w ogólności racja. Jeśli mamy zwierzęce zmysły zwłaszcza, nawet przez szybę okna wiele widać i czuć. I, jak pisałem, w nocnym oknie jest także pamięć obrazów dnia.
Ale w odniesieniu do tego tekstu, peel nie widzi za oknem nic, stąd sugestia aby już lepiej pójść spać. On postrzega świat przez Internet. Ani to źle ani dobrze. Inaczej.

[Sede Vacante]

Znaczy osoba patrząca za okno w moim zamyśle, tak naprawdę nie patrzy w coś konkretnego za oknem, raczej wypatruje z utęsknieniem czegoś co odeszło, co jest daleko, co nie powróci.
Takie patrzenie symboliczne w dal. Szukanie powietrza, przestrzeni, oddechu, czegokolwiek co jest inne, bo zbyt daleko od realnego świata, by go przypominało.