Moje ostatnie słowo

[Gloinnen]

Nie pozwolę zniszczyć marzeń,
gdy znudzony pragniesz odejść.
Wciąż z uporem pcham w lichtarze
resztki świec, ogarki wspomnień.

Jasna ścieżka w końcu zbrzydła,
bezlitośnie gnieciesz słowa;
nowe chciałbyś przypiąć skrzydła,
nowa śni się aureola.

To, co nas łączyło kiedyś,
diabeł wnet na straty spisze.
Dziś, jak kurz, zdmuchujesz w niebyt
z zimnych ramion - moje imię.

Lecz, choć dawno wspólna pasja
zdechła – ja podejmę walkę.
Nie pozwolę zgasić światła.
Nie pozwolę zniszczyć marzeń.


Wersja II.

Nie pozwolę zniszczyć marzeń,
gdy znudzony pragniesz odejść.
Wciąż z uporem pcham w lichtarze
resztki świec, ogarki wspomnień.

Jasna ścieżka w końcu zbrzydła,
bezlitośnie gnieciesz słowa;
nowe chciałbyś przypiąć skrzydła,
nowa śni się aureola.

To, co nas łączyło kiedyś,
diabeł wnet na straty spisze.
Dziś, jak kurz, zdmuchujesz w niebyt
z zimnych ramion - moje imię.

Lecz, choć dawno wspólna pasja
obumarła - nadal walczę.
Nie pozwolę zgasić światła.
Nie pozwolę zniszczyć marzeń.



____________________
Glo.

[Miladora]

Uff... a już się bałam, że to testament.

Aha - w tytułach nie dajemy kropki.
- Diabeł wnet na straty spisze. - dlaczego Diabeł wielką literą?

Podoba mi się, tylko do ostatniej zwrotki mam małe zastrzeżenia - a właściwie do niby rymu "walkę/marzeń".
Tu przydałby się rym, który podkreśliłby te marzenia. No i "podejmę walkę" tak jakoś groźnie zabrzmiało.
A co ze "zdechła"? Niewiele chyba były warte te wspólne pasje, skoro zostały tak ujęte.
Nie lepsze byłoby "obumarła"?
Może tak?
Lecz, choć dawno wspólna pasja
obumarła – nadal walczę.
Nie pozwolę zgasić światła.
Nie pozwolę zniszczyć marzeń.

Ja też nie pozwalam.

[Gloinnen]

Dzięki, Mila. Oto, co warte jest Twoje nieocenione sokole oko!
Zaraz zabieram się za poprawki.



Glo.

[P.A.R.]

Wciąż z uporem pcham w lichtarze

nie pchaj tak mocno, bo Ci biodra wypadną...

[Leon Gutner]

To raczej nie jest testament a refleksja z mocnym wykrzyknikiem na temat męskiego podchodzenia do spraw związków
Życie przeplata takie sytuacje jak siatki oczka .
A temat do pisania wierszy to wdzięczny i Glo ładnie go ujarzmiła .

Z uszanowaniem L.G.

[atoja]

zachowaj w sobie pasje,marzenia
bądź światłem,lecz z nim nie walcz


tak jakoś mi się
glognęło

[Nalka31]

Masz rację. Nie pozwól niszczyć marzeń. Bez nich świat jest mniej ciekawy i kolorowy. Ładnie ten wiersz płynie.

[Ewa Włodek]

pasje - to nieraz to, co nas trzyma przy życiu, a marzenie często są jedynym antidotum na zagrożenie sfiksowaniem, gdy rzeczywistość zbyt niemile skrzeczy...Dobre przesłanie, Glo...



I pełno uśmiechów przedświątecznych...
ewa

[Malwina]

Wiersz świetny, a walka chyba daremna.

[skaranie boskie]

Zawsze twierdzę, że marzenia należy realizować, nawet, jeśli trzeba o nie stoczyć najcięższą walkę. Jeśli na dodatek są wspólne, tym bardziej warto walczyć.
Podobają mi się te twoje wiersze, w których odnosisz się do spraw ważkich i do najgłębszych pokładów uczuć. To naprawdę lepsze niż krasnoludki.
Pozdrawiam