Reggae

[ble]

Cały wiersz? Proszę. Ale to, co wkleiłam jako 'Reggae' chyba najciekawsze.


Kołysanki, przebudzenia i ludzie, którzy
próbują się uśmiechnąć.

I
Sekret schowany w zeszycie, w prawym rogu arkusza. Ciągutka, jej smak
pełznący przez odległości. Kleista tajemnica dziecięcych palców, które
przeobrażają rzeczy nieistniejące w muszlę.

Tam, w środku, posłuchaj - tam są najlepsze skrytki; głębokie,
bardziej pojemne niż konfesjonały. Szept rośnie jak palma,
zawsze w stronę mórz.

II
Miała swoje sposoby na łapanie czasu. Serce myśliwego.
Setne części sekundy, szybki skurcz. Przywołanie.

Nie wietrzyła szuflad, nie otwierała drzwi. Kładła zdarzenia warstwami.
Luty, marzec, kwiecień, styczeń, maj. Ostróżki, błękitne i nieostrożne.
Potem lipy i wrzesień. Ciepłe oceany wczesnojesiennych mgieł;
przymrużanie oczu, niedomykanie ust. Milczenie w kształcie meduzy.
Dobry, leniwy grudzień siany wieczorami. Proszę nie pukać, nie wchodzić:
- sprawdzam wyliczenia - bujną fakturę wspomnień.

III
Syte, spokojne szuflady. Po omacku kładła, po zmierzchu sięgała.
Na tym czarno białym wciąż stary dom i ogród, dwukolorowy sad.
W ogrodzie kotka Jamajka mruczy, kołysze reggae. Jak łuk elektryczny
grzbiety fal, grzbiety dłoni. W sepii - gruby sweter, założone ręce
i tylko spod łokcia wymyka się brzeg, drugi brzeg.
Jestem.

[Alek Osiński]

Dziękuję za cały wiersz , Masz rację Olu reggae chyba najlepsze, ale
całośc też niczego sobie, a to:

Szept rośnie jak palma,
zawsze w stronę mórz.

aż się ciepło robi

[ble]

Dzięki, Al i najlepsze życzenia na Święta Wielkanocne

[Alek Osiński]

Dziękuję Olu za życzenia, Tobie też wszystkiego najlepszego w Święta

[Gloinnen]

Piękny wiersz.

Tematyka skojarzyła mi się ze starością. To "układanie zdarzeń warstwami" - chyba właśnie masz na myśli gromadzenie wspomnień, pamiątek. Życie płynie, przynosi ze sobą różne doświadczenia i odkłada się w nas. Pomyślałam sobie o słojach drewna, o dnie morskim - różne można wykombinować sobie odniesienia. U Ciebie są te przepaściste szuflady - dosłowne, ale także symboliczne - pamięć, emocje, uczucia; a dla mnie takimi szufladami są WIERSZE, w które upycha się spokojnie, w skupieniu, po cichu, skrzętnie wszystko, co przynosi nurt czasu.
Metafory nakładają się na siebie, to też rodzaj "warstwowości" - przy okazji doskonale opisałaś charakter swojej poezji, którą trzeba czytać, zdzierając z niej kolejne odsłony, aby odkryła wszystkie tajemnice i zakamarki.

Pozdrawiam,


Glo.

[ble]

Tak, Glo. Starość. Cały zbiór jest ułożony w ten sposób - od kolebki do kolebki.
Odkrywasz przede mną nieznane. Nic nie wiem o swoim poetykowaniu. Zupełna zagadka jak to widać z zewnatrz i stąd takie fora, gdzie ludzie rozmawiają o wierszach - bezcenne.

Pozdrawiam, Pracusiu