Co Ty na to?

[dzwonek]

Drzewa rosną w ogrodzie
O chłodzie
A wiosna się czepia płota
Jak jesień złota

Zielono i kolorowo
Kwitną piękne kwiaty
Bo wosną bardzo zdrowo
Wyskoczyć w rabaty.

Drzewa kwitną na wiosnę
Jakby ktoś śpiewał piosnkę
Wesołą i radosną
Bo śpiewa wiosną.

Bo wiosna jest wesoła
I zaraz po niej lato
Wiosną się kończy szkoła
Co Ty na to?

[Gloinnen]

bo wiosną kwiatki rosną
i kwitnie miesiąc maj
wszystko możliwe wiosną
a grafomanom raj

[dzwonek]

Nie rozumiem Gloinnen.
Co masz na myśli z tym rajem?
Że niby wiosna to taki raj na ziemi?

[skaranie boskie]

bo wiosną kwiatki rosną
i kwitnie miesiąc maj

Z tym się mogę zgodzić, ale z tym

wszystko możliwe wiosną
a grafomanom raj

to już nie.

Przecież dzwonek napisał piękny, wiosenny wiersz.
Przypomniał mi przedwojenny film pt. "Drzewa umierają stojąc".
A jeśli zanim umrą zakwitną to chyba będzie wiosna, nie?
A wiosna?

A wiosna się czepia płota
Jak jesień złota

Wyobraź sobie dziewczyno, to jesienne złoto, które zakwita wczesną wiosną jak zielone runo na leśnej polanie.

Zielono i kolorowo
Kwitną piękne kwiaty

No! Kwitną.
Że kolorowo to normalka, ale zauważ tę poetycką innowację.
Kwiaty kwitnące zielenią! Rewelka!

Drzewa kwitną na wiosnę

Niby jasne, ale kto to zauważa?
Wszystkim się wydaje, że świat to jakaś, kurwa, szklarnia, w której kwitnie wszystko jak rok długi i szeroki. A przecież drzewa mają zasady! One nie kwitną kiedy im przyjdzie taki kaprys. One kwitną tylko na wiosnę. To jest wyjątkowo interesujące spostrzeżenie.

Dzwonek - jesteś wielki!

[Gloinnen]

Drzewa kwitną na wiosnę, w tym rzeczywiście zawarta jest kwintesencja bytu, a przecież od zieleni do kwitnienia tak daleko i tak blisko, jednym słowem, jednym wierszem, a gdzie ten raj, pytasz, raj jest wszędzie, pulsuje pod korą drzewa, zawarty jest w każdym pączku, z którego potem wytryska wiosna, i wyskakuje w rabaty miriadami kwiatów. I kończy się szkoła, a czy istnieje szkoła kwitnienia i szkoła zielenienia się i szkoła pisania dobrych wierszy? Co ja na to - zielono i kolorowo próbuję kwitnąć, wiosną o chłodzie w ogrodzie, bardzo zdrowo śpiewam piosnkę, właściwie to już wszystko... Chylę czoła przed geniuszem...

[dzwonek]

Dziękuję Państwu za takie rozsądne komentarze. Ja mam takich wierszy dużo o różnych momentach życia jak wiosna albo lato. I o zimie też piszę wiersze. Dziękuję wam za Wasze spostrzeżenia na mój wiersz, bo ja też tak go widzę. A może nawet napiszę więcej o wiośnie bo teraz jest taka pora do pisania na ten temat wiosny. Jeszcze raz Wam bardzo serdecznie dziękuję za ciepłe przyjęcie.
Dzwonek.

[e_14scie]

Ja mam takich wierszy dużo o różnych momentach życia jak wiosna albo lato. I o zimie też piszę wiersze.

szkoda, że u nas limity publikacyjne obowiązują, bo chętnie bym przeczytała resztę o tych porach roku. Ale trudno, niech będą chociaż te dwa dziennie.
Słuszny wiersz, z wszech miar słuszny i wnikliwy. Może mało odkrywczy, ale czym jest wiosna w sumie? Odkryciem? Nie, bo znana, zmienne może być spojrzenie na rzeczoną.

[dzwonek]

Dziękuję pani Ewo_14scie.
Specjalnie dla pani podałem wiersz o zimie. Uważam, że jest to ważna pozycja w mojej tworczości o porach roku. Bo ja napisałem, że jest zima i o wiośnie też napisałem nawet chyba sześć wierszy. A jak Pani chce poczytac to napiszę tutaj o jesieni i o sierpniu też. I o lipcu, kiedy zaczynają się żniwa u nas i jest bardzo gorąco. Bo wieś ma ten poetyczny urok wiejski przez cały rok.
Dzwonek.

[Gloinnen]

Bo wieś ma ten poetyczny urok wiejski przez cały rok.

Odkrycie sezonu! Myślałam, że miejski.

Czy miasto czy wiocha, ty mnie z całej siły kochaj...!

[Mariusz]

-bo wosną bardzo zdrowo- pomijam tę literówkę..wiersz ogólnie słabiutki i pod względem techniki i treści ale nie o to biega..o traktowanie autora..sarkazm i ironia której twórca jak widzę nie zauważył..czy na pewno w ten sposób można zachęcać do pisania?..pytanie retoryczne:d