Dylematy wychowawcze (z cyklu: Kurwa mać)

[Marcin Sztelak]

Kowalskiemu ojciec zawsze powtarzał:
synu ożeń się, spłódź dzieci aby miał ci kto podać
szklankę wody na łożu śmierci.

Potem żył zgodnie z przykazaniem: drzewo
i tak dalej. Umierając chciał powiedzieć coś mądrego,
zdołał wykrztusić: kurwa nie suszy.

Zamknął oczy, powietrze przestało być niezbędne.
Po chwili jeden syn dał drugiemu w mordę,
Kowalski za bardzo liczył na salomonowe wyroki,
zapominając że król już od dawna jest prochem.

[Alek Osiński]

Umarł król niech żyje król!
Kowalski nie był głupszy od Salomona
z pustego też nie nalał

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Bardzo prawdziwy, życiowy wiersz. Nie lubię tego słowa, rzadko go używam, ale jednak inaczej nie można powiedzieć. Ten tekst to taka ludzka rzeczywistość, Kowalski, everyman, może być każdym z nas. Pokazujesz jego przaśne, wpisane w stereotypy życie. Odnajduję dalekie echo "Żywota człowieka poczciwego" Reja, z tym że tutaj ten żywot pokazujesz w krzywym zwierciadle. Jałowość, bezideowość, bylejakość, aby do przodu, aby jeszcze jeden dzień wyrwać ze zdzieraka; a pod koniec przychodzi śmierć - również bylejaka - i wszystkie aspekty egzystencji ludzkiej jawią się jako beznamiętne, pozbawione sensu, odbarwione, obdarte ze znaczeń...

Dobry wiersz, w mojej opinii.

Pozdrawiam,


Glo.