pogo

[pietrek]

pogo

kupuję kwiatki
z okazji dnia matki

znicze i wieńce
dla wszystkich świętych

ale nie byłem
od lat na cmentarzu

mój cmentarz
codziennie
przechodzi
przeze mnie


pogo obsydianu


lipiec 2011

[ble]

Szaleństwo stygnącej magmy? Wewnętrzne wylewy, które tężeją?

[Nilmo]

Początek nie zachęcił tą dziecięcą rymowanką. Być może miało to wyglądać jak sarkazm. W każdym bądź razie taki wniosek mi się nasunął przy dalszym czytaniu.
Dalej jest ciekawy obraz tego co w podmiocie wiersza wrze i ciężko zastyga. Tak mi się kojarzy pogo i obsydian.
Wiersz jakby dwuetapowy. Pierwsza część pokazuje jak być może, druga jak być powinno. Tak przynajmniej podpowiada mi moje sumienie, dalekie od tych pań w miniówkach spacerujących w zaduszki ze zniczami, a bliższe duchowej refleksji w intymnym zakątku siebie.
Dziękuję.

[Sede Vacante]

Hmmmm, temat dla mnie dość zagadkowy, mógłbyś wyjaśnić puentę?
Umierasz w sobie? Robisz, to co trzeba, bo tak trzeba, ale machinalnie, a tak naprawdę cie nie ma?
Być może nie chcesz tłumaczyć, by pozostawić tajemnicę, ale najzwyczajniej jestem ciekaw;)

[Gloinnen]

mój cmentarz
codziennie
przechodzi
przeze mnie

Po pierwsze - chyba dlatego, że najważniejsza jest sama pamięć, a nie jej rytualizacja.
Po drugie - najważniejsze w życiu człowieka sprawy dzieją się w nim. Często jest tak, że oceniamy ludzi po pozorach, po tym, czy postępują zgodnie z kodem społecznym, a nie mamy pojęcia, co dzieje się w nich.
Po trzecie - wydaje mi się także, że jest to refleksja o pewnej nieuchronności, o przeznaczeniu. Nieustanne pamiętanie, przeżywanie, doświadczanie bliskości z tymi, którzy odeszli, nakazuje też myśleć o tym, że my jesteśmy wpisani w ten same cykle, w ten sam egzystencjalny algorytm.

Obsydian kojarzy mi się z archeologią - z niego powstawały pierwsze narzędzia, w czasach jeszcze pre-neolitycznych. To dobry punkt wyjścia do refleksji o tym, jak życie człowieka jest w sumie powtarzalne, od setek tysięcy lat wygląda tak samo, podlega tym samym prawom. Można odnaleźć wspólny mianownik z tymi, którzy wytwarzali obsydianowe włócznie i groty do strzał. Cmentarz nabiera znaczenia jeszcze bardziej symbolicznego. W rzeczy samej każde życie jest tak niewiele znaczące, jest tylko punktem w continuum, w nieskończenie powielanych realizacjach.

Pozdrawiam,


Glo.

[pietrek]

pogo to też rytuał - ekstatyczny obrzędowy taniec, żywcem z neolitu
ale są różne rytuały, różne typy obrzędowości, ja hołduję tym archetypicznym
fajnie być trafnie odczytanym
pozdrawiam

[anastazja]

mój cmentarz
codziennie
przechodzi
przeze mnie

brrr... ale wiersz dobry.