zjazd

[Nilmo]

zjazd

zaraz się zamkną
na amen

bywa że aż na pętlę
z przystanków
dom bez klamek porywa ludzi

święte drzewa wzdłuż alej
zachłystują się spalinami

kochany….to było wczoraj
dziś już znienawidzony

przetrawiony poranek przykleił się do szyby
na ustach
resztki kawy
kropelka śliny
z tej co zamknęła ciąg dalszy

[stary krab]

Makabryczny obraz, kryminalny tekst. Tak to odebrałem.

[Ewa Włodek]

tytuł - jak dla mnie - jasny - coś zjeżdża w dół. I w zasadzie wiersz mówi p degrengoladzie relacji między ludźmi, o tych mniej ciekawych stronach życia. W każdym razie ja tak odebrałam wiersz. Skłania do zamyślenia...

Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Gloinnen]

Przygnębiający tekst, to fakt. Makabry w nim nie widzę, raczej wstręt do życia, awersję do ludzi, pustkę, wyzierającą z chwil, które powinny łączyć, a dzielą.
Rozpad więzi dobrze oddany. Ten zjazd, porwanie z przystanku - to może rodzaj ucieczki, mniej lub bardziej pożądanej? Miałam kiedyś fazę na podobne pisanie. Niezrozumienie, brak akceptacji, nieznośny ciężar codzienności przeżywanej razem a jednak osobno prowadzi nieraz do eskapizmu. I niekoniecznie ta ucieczka musi być prawdziwą ucieczką. Może być na przykład przyzwoleniem na to, aby wessała nas jakaś mroczna siła, nie wiadomo skąd płynąca i nie wiadomo jeszcze dokąd prowadząca...

na amen

bywa że aż na pętlę

Podwójne "na" trochę mi przeszkadza.
"na pętlę" - trzeba zostawić, ze względu na podwójne znaczenie wyrażenia (pętla szubieniczna oraz pętla autobusowa).

Więc "na amen" - może jakoś zastąpić? Albo w ogóle zrezygnować?

Pozdrawiam,


Glo.