Sępy

[Gloinnen]

to chyba raczej ludzie ,maja problem z akceptowaniem innych

To chyba nie jest tak. Po prostu sporo osób chce powiedzieć Ci, że pogrążanie się w smutku i pesymizm tak naprawdę szkodzi przede wszystkim Tobie, bo widzisz jedynie ciemną stronę życia i w ogólnym rozrachunku nie czujesz się dobrze z innymi i sama ze sobą. W rzeczy samej to nieistotne, co inni myślą, bo jedni zrozumieją, inni nie. Ale ty sama obciążasz się tym ciężarem pesymizmu, co generuje mnóstwo negatywnych emocji.

Być może jednak pisanie smutnych wierszy w jakiś sposób Ci pomaga uwolnić się od ich nadmiaru.

Osobiście jestem zdania, że każda twórczość jest do zaakceptowania, bo stanowi głos niepowtarzalnej wrażliwości Autora i pokazuje świat z jego perspektywy. Jeżeli wiersz wzbudza wśród czytelników dyskusję i zachęca do jakiejś refleksji, chociażby na temat pesymizmu i optymizmu, to znaczy, że spełnił swoje zadanie.

Pozdrawiam,


Glo.

[Nilmo]

Każdy ma swój styl Pandoro i to szanujemy. Ja raczej nie pisuję o ckliwościach, choć ckliwości też istnieją. Chwytam za pióro zazwyczaj tylko wtedy gdy coś mnie boli, razi, złości...Kiedy jest pięknie i cacy, nie mam czasu i potrzeby pisać, bo to jest mój czas na przeżywanie, a nie ubieranie w słówka. Stąd też radośnie nie piszę. I nie ma nic złego w tym że opisujesz widok z "Twojego okna". Należy jednak pamiętać że jest wiele okien, aby ten obraz nie był stronniczy i przedramatyzowany. Hasła w stylu "świat jest zły" "ludzie skurwiali" dobre są dla plemiennego misjonarza, ale w cywilizowanym świecie czasami większy skutek odnosi wiersz o myszy podgryzającej korzenie drzewa, niż o atakujących lasy buldożerach. Przesadyzm zawsze zalatuje paranoją.

inność jest przecież chora.....Patologiczna

- wypuść papugę z klatki tam gdzie latają wrony, a zobaczysz co z nią zrobią. Natura.
A z drugiej strony przeczytaj swój cytat i odpowiedz sobie na pytanie, kto właśnie nas tutaj stara się w tym utwierdzić, że inność jest patologiczna? Bo ja tak nie uważam.
Pozdrawiam.

[pietrek]

zapis w pamiętniku tak, wiersz - nie
jednostronna wrażliwość nastawiona na samą siebie sugeruje skrajny
egocentryzm peela, który, gdyby podniósł odrobinę wzrok, być może by dostrzegł,
że te sępy nie krążą wcale nad nim - wkoło od cholery bardziej łakomych kąsków
pozdrawiam

[Sede Vacante]

Wiersz jest chyba odzwierciedleniem tego co czujemy, jak czujemy, jak to widzimy. Odbiciem naszych uczuć. Nie zgadzać się można, ale czy to od razu znaczy że wiersz przestaje być wierszem, bo się z nim nie zgadzamy?
Ok, każdy ma swoje zdanie, jak dla mnie ten wiersz opisuje rzeczywistość, to wszystko jest wokół nas, tylko nie każdy chciałby to dostrzegać, albo ucieka od tego, bo ma własne problemy, nie chce się dodatkowo dołować.
Na co dzień spotykam masę ludzi, którzy pasują do tego, co opisuje Pandora, to nie jest wyssane z palca.
Kończąc, chcę powiedzieć, że cokolwiek Pandoro ktoś nie powie, ty pisz to co czujesz i tak jak czujesz, nie daj się ugłaskać, bo to przestanie być prawdziwe.

Nie chcę nikogo obrazić, akceptuję wasze zdania, jednak zwyczajnie się nie zgadzam, więc potraktujcie to tylko jako wymiane poglądów, żaden atak.

[Gloinnen]

Myślę, że pod wierszem trzeba rozróżnić dwie rzeczy. Dyskusję o samym tekście oraz polemikę z zawartymi w jego treści poglądami, postawami, opiniami.
Według mnie nikt nie odebrał utworowi jego racji istnienia tylko dlatego, że nie podoba mu się sposób odczuwania i postrzegania świata, jaki został w nim opisany.
Oceniać tekst można pod kątem technicznym, biorąc pod uwagę użyte środki poetyckie, poprawność językową, metaforykę, słownictwo, itp. Czym innym jest interpretacja oraz ewentualnie wypowiedzenie się w kwestii poruszonej przez piszącego.
Natomiast z drugiej strony to dobrze, jeśli wiersz nie przechodzi bez echa, jeśli prowokuje do rozmowy na tematy nie tylko literackie, inicjuje szerszą debatę. Przecież Autor chciał przedstawić odbiorcom swoją prawdę, swój punkt widzenia. Tym samym inni mogą i mają prawo wypowiedzieć się "za" lub "przeciw", zaprezentować własną ocenę i własne przemyślenia.
Nie jest to "ugłaskiwanie", czy krytyka autorki, lecz podjęcie dialogu. W tym momencie wiersz naprawdę zaczyna żyć...

Glo.

[Sede Vacante]

Myślę, że pod wierszem trzeba rozróżnić dwie rzeczy. Dyskusję o samym tekście oraz polemikę z zawartymi w jego treści poglądami, postawami, opiniami.
Według mnie nikt nie odebrał utworowi jego racji istnienia tylko dlatego, że nie podoba mu się sposób odczuwania i postrzegania świata, jaki został w nim opisany.
Oceniać tekst można pod kątem technicznym, biorąc pod uwagę użyte środki poetyckie, poprawność językową, metaforykę, słownictwo, itp. Czym innym jest interpretacja oraz ewentualnie wypowiedzenie się w kwestii poruszonej przez piszącego.
Natomiast z drugiej strony to dobrze, jeśli wiersz nie przechodzi bez echa, jeśli prowokuje do rozmowy na tematy nie tylko literackie, inicjuje szerszą debatę. Przecież Autor chciał przedstawić odbiorcom swoją prawdę, swój punkt widzenia. Tym samym inni mogą i mają prawo wypowiedzieć się "za" lub "przeciw", zaprezentować własną ocenę i własne przemyślenia.
Nie jest to "ugłaskiwanie", czy krytyka autorki, lecz podjęcie dialogu. W tym momencie wiersz naprawdę zaczyna żyć...

Glo.

No tak, zgadzam się.

[pietrek]

otóż to

[Marcin Sztelak]

Dla mnie wiersz z serii - jest do dupy, i co?, nic ale jak sobie ponarzekam to przynajmniej mnie lepiej będzie. Tak też można...
Ludzie w obłudzie - kiepski rym wyszedł, fałszywość - chyba jednak lepiej brzmiałoby fałsz.

Pozdrawiam.