Dla niego

[Julka]

Dla niego

Pójdziemy tego lata zapominać byłe,
i nieznajomą łąką ominiemy bagna.
Już czuje bosą stopą rześki ziąb od rosy.
Gdy spiekota umęczy -
mamy własne cienie.

Dojdziemy jak najdalej, gdzie niczego nie ma;
byśmy mogli zbudować nowy własny świat.
Człowiek jest najszczęśliwszy, gdy odnajdzie siebie.
Chcę chronić to co będzie,
Przed tym co minęło,
i nazwać to inaczej -
nie szczęście, nie miłość.

[atoja]

intrygują mnie wiersze przy których nie ma komentarzy


Alegorio masz bardzo ciekawy nick
niestety wiersz nieco mniej i zapewne już wiesz dlaczego...
pozdrawiam

[Julka]

atoja

Nie ma komentarzy bo autorka jest niewidzialna na tym forum.
Po Twoich uwagach oskubałam go trochę.
Dziękuję za komentarz

[Marcin Sztelak]

I po takim komentarzu od autorskim to nie ma już sensu wyliczać dlaczego - wystarczy nie podoba mi się - blogowy wpisik...

Pozdrawiam.

[Julka]

Marcin

Noooo - masz rację.

[Michu]

atoja

Nie ma komentarzy bo autorka jest niewidzialna na tym forum.
Po Twoich uwagach oskubałam go trochę.
Dziękuję za komentarz

Cześć Autorko!
Autorka jest doskonale widzialna
przynajmniej przez niektórych,
tylko nieco inaczej, niżby sobie tego życzyła
ba, z przekonaniem oczekiwała.
Gloria za każdą cenę, w moim przekonaniu
zresztą całkowicie subiektywnym, jest o ile w ogóle,
glorią wątpliwą.

[anastazja]

Gdy spiekota umęczy -
mamy własne cienie.

podoba mi się ta fraza.

Pozdrawiam

[Julka]

Witaj Michu

Miło Cię gościć, obojętnie co napiszesz,
nawet o wątpliwej glorii
i zawszelkiej cenie
Dziękuję

Dodano -- 28 kwie 2012, 17:33 --

anastazja

Miło mi że jednak coś w moim wierszu się spodobało.

Dziękuję

[Michu]

Witaj Michu

Miło Cię gościć, obojętnie co napiszesz,
nawet o wątpliwej glorii
i zawszelkiej cenie
Dziękuję

Dziękuję za obojętnie.
Nie zrewanżuję się.

[jaga]

Gdy spiekota umęczy -
mamy własne cienie.
ładna fraza...