rozjazd, rozchylenie

[Gloinnen]

Mieszkamy przez skórę
za blisko (...)
(R. Krynicki)



czasami zaglądasz przez okno
dobra jest
kolejna pusta flaszka

przywołuje spoza szlabanów
unieruchomione słowa
ściera w tłuczeń

ostatni kwietniowy wieczór
gorącym wiatrem rozchylił nogawki
zabrzęczał w posrebrzanych paciorkach

po prostu stało się
pola ciemnieją
okradając drzewa z ciała

migawka sprzed tysiącleci
zwracam wędrownym nocom
pierwszy plon
nasiona traw

zanim wagony oskrobane z kolorów
rozdzielą
przed zaśnięciem

jeszcze jeden



____________________
Glo.

[Leonard Kern]

Dwie ostatnie, zabieram. Oczywiście jest refleksja.

[Alek Osiński]

po prostu stało się
pola ciemnieją
okradając drzewa z ciała

migawka sprzed tysiącleci
zwracam wędrownym nocom
pierwszy plon
nasiona traw

zanim wagony oskrobane z kolorów
rozdzielą
przed zaśnięciem

jeszcze jeden

ta część mnie przekonała
początek mi nieco umyka

[iTuiTam]

...
po prostu stało się
pola ciemnieją
okradając drzewa z ciała
...

Zatrzymał mnie ten obraz, Glo.
A wiersz z gatunku niepokojących.
serdecznie
iTuiTam

[Withkacy]

po prostu stało się
pola ciemnieją
okradając drzewa z ciała

migawka sprzed tysiącleci
zwracam wędrownym nocom
pierwszy plon
nasiona traw


zabrało mnie ze sobą.

[Marcin Sztelak]

I dla mnie od po prostu...

Pozdrawiam.