...poznajemy w biedzie

[Gloinnen]

Dni jak karty znaczone los na stole ułożył;
trzeba było rozegrać po omacku tę partię,
potem z głową schyloną odejść cichcem w niepamięć,
wybierając manowce zamiast alej lipowych.

Ludzie wokół krążyli, licząc na to, że z nimbu,
który zaczął już murszeć – resztki blasku wyszarpią.
W tłumie karłów tańczyłeś, zaś jedyną zapłatą
była ciemność; garść prochu. Bez wysłuchaj czy zmiłuj.

Zabłąkane spojrzenie wsiąka w piasek przydrożny
i kolejne samotnie wiatr w pamięci otwiera.
Obstawiłeś zły numer; cichnie chichot krupiera.
Chciałeś olśnić, a cisza tylko biła pokłony.



Lecz gdy pustka się wkradnie w przemyślenia tułacze,
bez namysłu dłoń poda zapomniany przyjaciel.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Nastój jak się patrzy .
Końcówka świetna .

Ładne - choć osobiście nie specjalnie przepadam za taką formą zapisu .

Z uszanowaniem L.G.

[Nicol]

Rozbiłabym to na strofy Glo
Wiem że to celowa bryła bo konstrukcja w którą się wpasowałaś tego wymaga ale treść jest przygnieciona cieniem nie wynikającym z niej samej.
Lżejszy zapis zrównoważyłby istotę wymowy treści
Takie moje odczucie czytelnicze.
Trzy zwroteczki i celna puenta w dwuwesie
Poza tym jest super

[Ninoczka]

Obstawiłeś zły numer; cichnie chichot krupiera.
Chciałeś olśnić, a cisza tylko biła pokłony.

Lecz gdy pustka się wkradnie w przemyślenia tułacze,
bez namysłu dłoń poda zapomniany przyjaciel.

Bez komentarza

[coobus]

Dni jak karty znaczone... czyli gra do wygrania, choć nieczysta, ustawiona. Ale nie ma w tym oznak wygranej, raczej refleksje. Może sumienie... zakładam że rzeczywiście obstawiony zły numer, coś nie wyszło. Temat do przemyśleń

[Nalka31]

Klimatycznie i prawdziwie w końcówce. Rozbiłabym chyba jednak na zwrotki, chociażby dwie, niekoniecznie klasyczne czterowersowe. Serdecznie.

[Gloinnen]

Dziękuję serdecznie.
Zmieniłam wersyfikację i podzieliłam tekst na strofy, chociaż w ten sposób przestaje być już sonetem.
Ale - niech Wam będzie...


Glo.

[skaranie boskie]

Dni jak karty znaczone los na stole ułożył;

Ta inwersja jest be!

Lecz gdy pustka się wkradnie w przemyślenia tułacze,
bez namysłu dłoń poda zapomniany przyjaciel.

A to z kolei, trąci moralizatorstwem i banałem.
Przyznam, że ułożyłaś sonet.
Nie przyznam natomiast, że dobry, bo w ogóle mnie nie zachwycił.
Ba, nawet zbytnio nie zainteresował.

[Gloinnen]

A to z kolei, trąci moralizatorstwem i banałem.

Bo na Ciebie przecież poezja nie działa.
W razie moralizatorskiej potrzeby trzeba zadziałać inaczej.

O tak:

[skaranie boskie]

Bo na Ciebie poezja nie działa.

Bo do Pani trzeba fachowca...