Bar przydrożny. Samobójca mimo woli

[Marcin Sztelak]

Niebo podziurawione na przestrzał. Nie ma kogo przeprosić.
Za nierozwagę, atrybuty niedojrzałości. Po dzień ostatni
unurzany w romantyzmie.

Artyści są do dupy powtarzasz mantrę przy szczerbatym
stoliku, naznaczonym pokoleniowym żarciem.
Martwy od kilku lat nic sobie nie robisz z trendów. Cholerne
anioły wciąż intonują pieśni, z akompaniamentem.

Naleśniki z białym serem smakują jak papier. Ten od wierszy
i listów do najwyższych instancji.
Śmierdzi trupem.
Nie wierzysz, nigdy nie spotkałeś kobiety. Ani mężczyzny
prawdę powiedziawszy (z jednym wyjątkiem).

Piwo jak szczyny, a jednak suchość w gardle. Śmiech na sali
i echo w brudnych zakamarkach. Bufetowa ze złotym zębem,
tyle dymu ze skrętów, oczy łzawią, zachodzą.

Obudź się – krzyczy ojciec. Tato, ale ja nie żyję od maja
tysiąc dziewięćset czterdziestego dziewiątego roku.


Pamięci Jana Rybowicza

[Miladora]

Bardzo gorzko-wymowny wiersz, Marcinie.
Jak zwykle u Ciebie na dobrym poziomie.

Mam tylko sugestię dodania przecinka:
- Piwo jak szczyny(,) a jednak suchość w gardle.

I małą uwagę na temat nakładających się brzmień:
- ze złotym zębem/zachodzą bielmem. - to "bielmo" bym inaczej ujęła. Zachodzą łuską?

Dobrego

[Alek Osiński]

Również cenię Jana Rybowicza. Moim zdaniem udana retrospekcja.
Pozdrawiam

[atoja]

Artyści są do dupy powtarzasz mantrę przy szczerbatym
stoliku, naznaczonym pokoleniowym żarciem.
Martwy od kilku lat nic sobie nie robisz z trendów. Cholerne
anioły wciąż intonują pieśni, z akompaniamentem.

szczególnie