Villa di maggio nella

[kamyczek]

spotkałam ciebie całkiem przypadkiem
gdzieś pod giewontem chyba to było
kwitły krokusy cudnie pachniało

na głowie miałeś czerwoną czapkę
a może tylko mi się przyśniło
przeszyłeś wzrokiem jak amor strzałą

niczym dzierlatka wpadłam w zasadzkę
serce pod bluzką mocniej zabiło
raptownym dreszczem co rusz wstrząsało

na szczytach półmrok kładzie się cieniem
a my wciąż głodni wciąż głodni siebie
magią di maggio wpleceni w całość

[Leon Gutner]

Dreszczy nie dostałem ale ..czytało mi się bardzo przyjemnie .

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Zgrabne nawiązanie do villki Pawła, Kamyśka.
Lubię takie dialogi.
A ostatni wers - magią di maggio - najlepszy - ta zwrotka jest niesłychanie urokliwa.

Jedyne małe zastrzeżenia mam do nagromadzenia słów kończących się na "ło".
Lepsze byłoby w tym przypadku zróżnicowanie brzmień.

Ale miło się czyta.

[Stepanian]

No proszę, jak nam się ślicznie uwiły te Ville i te spotkania. Nawiasem mówiąc, nie pamiętam, żebym ostatnio był w Zakopanem.
Cieszę się, że Cię natchłem natchnieniem.

[kamyczek]

Leonie, i właśnie o tę przyjemność czytania chodziło.
Miladorko, nagromadziło się "ło", faktycznie. Villka tak szybko się napisała, że nawet tego nie zauważyłam. Zostawię ją póki co, w takiej postaci.
Stepanian, w Zakopanem byłam... Kiedy ja byłam w Zakopanem? Ho, ho... a może dłużej.

Dziękuję komentującym i pozostałym czytelnikom.
Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie.