Numer

[Sede Vacante]

A gdy czerwony telefon wysoko zapiszczy,
ten schowany pod wojennymi mapami. Ten, który zazwyczaj milczy.
Jak daleko zdążysz uciec, zanim twą skórą podzielą się sępy?
Czy zobaczysz wpierw wroga? A może wraz tylko rozdziawimy szeroko gęby?

Za marność waluty
Boski pomnik, chore ambicje.
Ucieczka donikąd przed zaślinionym pyskiem.

Listy do króla pod okiem szacownej komisji,
niby walka świadomych.
Rak zbiorowo atakujący umysły.

Władza z próżnością. Odczłowieczona kasta.
Mieli dać nieśmiertelność.
A tu „surprajs”.
Strzelili z guzików i sen się roztrzaskał.

Chcę znowu żyć. Odzyskać niewinną ziemię.
Głucho i zimno i ciemność straszy milczeniem.
Cokolwiek twoje, wasze i nasze, choćby na wieki w mniemaniu…
Jesteśmy towarem.
Numery seryjne.
wywar z wolności dla Panów.

Podniosłe słowa do tłumu i święta, żelazna wola.
Żyjemy, by nie zdechł pakt wielkich.
Żyjemy
dopóki pozwolą.

[meandra]

uprasza się szanowny tron, by zmienił awatar na coś lżejszego.
odstrasza komentatorkę patosem siedzenia i oparcia...

[Sede Vacante]

Ale to prezent od Miladorki

A co do efektu, jaki wywołuje, tak ma być;)
Tzn. ma denerwować, obrzydzać i odtrącać, bo to tron - wynalazek pseudoludzi - taka aluzja tym tronem - Nie służy do podobania, lecz do opluwania.
Tron zostaje.

[meandra]

jak chcesz, ale ja nie wchodzę... działa na mnie jak płachta na byka
zresztą co tam, jeden czytelnik więcej czy mniej, prawda? w zasadzie bez znaczenia...

[Sede Vacante]

Oczywiście, nie ma musu, zresztą mnie czyta tak mało osób, że przyzwyczaiłem się do tego;)
Ale nie żalę się, żeby nie było, po prostu jestem uodporniony na brak zainteresowania;)

"...zresztą co tam, jeden czytelnik więcej czy mniej, prawda? w zasadzie bez znaczenia..."
Szczerze mówiąc - jeśli awatar przeszkadza ci skutecznie w tym, by poczytać czyjeś wiersze, poznać myśli autora, czy jego emocje - to tak. Bez znaczenia.
Wybacz za szczerość, ale tak uważam - czy gdyby dać książkom brzydkie okładki, przestalibyśmy je wszystkie czytać...
Znajdziesz tu na pewno wiele ładniejszych awatarów "do poczytania";)

[meandra]

coś czuję, że muszę pogadać z Mili, 18-go. ten tron na zdecydowane nie.

nie ma się co użalać nad sobą, z wierszami dałoby się coś zrobić, ale perspektywa
barokowego krzesła mnie po prostu rozwala...

[Sede Vacante]

Eee, mi tam pasuje, w sumie to taka bzdurka, że nie zawracam sobie tym głowy.
A zostawiam dla przekory - bo znów -
ktoś patrzy na awatar
i już wie
że nie chce iść twoją drogą,
ktoś spojrzy na zabłocone buty
i już nie chce patrzeć w oczy
ktoś oglądnie ręce zmęczone ziemią, zanim uniesie głowę
a już wie na co cię skazać
Kochamy sztukę
ale tylko ładną

We to z przymrużeniem oka, nie obrażaj się

[meandra]

mylisz się co do mnie, ale OKej.
idź własną drogą i miej się dobrze

[anastazja]

A ja miałam zapytać, czy moja skromna osoba może na nim usiąść? Moje rodowe nazwisko, brzmi Król, więc może...hm

Sede, nie wymądrzam się nad tekstem, bo daleko mi do Ciebie, ale myślę, że dobrze zrobiłoby odchudzenie wiersza, pomyśl tym?

Serdeczności

[Marcin Sztelak]

Wiersz wydaje mi się przeładowany, naszpikowany ponad miarę pytaniami retorycznymi i przez to patetyczny...

Pozdrawiam.