Axis urbi - światła

[ble]

.
Pokazujesz
plan
z dużej odległości

z wysoka
aż czuję
łaskotanie w brzuchu

i smutek. Miękki smutek, dużo niepokoju,
kiedy pęka kula i rozrzuca świetliki jak pierze z poduszki.
Zbieraj – słyszę – zbieraj.

Zapalają się wstęgi, aleje, lotniska, smugi aut
- mrużę oczy: to moja migawka, długa myśl
w kolorach – żółte, zielone, krwiste cząstki naszyjnika.

Place i teatry. Schodzę trochę niżej, żeby zobaczyć ludzi
- w wieczorowych strojach wieczorowy nastrój
złoto oświetlony.

Pokazuj mi jeszcze, odsłaniaj do końca morza,
gdzie śpią miasta bezpiecznie okryte ślimaczą konstrukcją,
muszlą, w której perła – lampą, dom - głęboko.

[Jarek B]

...cudna finezja obrazów:)-pozdr.Jarek

[atoja]

obrazy realne przeplatasz fantazją i tworzysz niesamowity klimat
tutaj patrzę z samolotu na zbliżające się oświetlone nocne miasto ...i

i smutek. Miękki smutek, dużo niepokoju,
kiedy pęka kula i rozrzuca świetliki jak pierze z poduszki.
Zbieraj – mówisz – zbieraj.

cacko

do jutra

[ble]

Jarku, Atojo - dziękuję. Czasem mam takie widzenia

[Alek Osiński]

i smutek. Miękki smutek, dużo niepokoju,
kiedy pęka kula i rozrzuca świetliki jak pierze z poduszki.
Zbieraj – mówisz – zbieraj.

Zapalają się wstęgi, aleje, lotniska, smugi aut
- mrużę oczy: to moja migawka, długa myśl
w kolorach – żółte, zielone, krwiste cząstki naszyjnika.

Ten fragment dla mnie najbardziej Olu - wyborny

Pokazuj mi jeszcze, odsłaniaj do końca morza,
gdzie śpią miasta bezpiecznie okryte ślimaczą konstrukcją,
muszlą, w której perła – lampą, dom - głęboko.

ten też, zastanawiam się tylko, czy morza nie warto
oddzielić jakoś interpunkcyjnie, bo rytm trochę się zaburza
przy czytaniu, przynajmniej mi...

Świetlisty wiersz

[ble]

Świetlisty szlak. Jakoś tak było u terrorystów
Dzięki za czytanie. Mnie to morze dobrze brzmi, w rytmie. Jeszcze poczytam.
Została mi do napisania czwarta axis urbi - trwanie.

Pozdrawiam

[coobus]

Lubię, kiedy słowa zapraszają do czytania, do myślenia, kiedy uśmiechają się do mnie choćby nawet lekko smutnawo. Ja też się wtedy uśmiecham. I teraz też

[Zola111]

Piękny tekst. Subtelnie wyrażasz refleksje, barwnie malujesz w nim obrazy.

Brawo. Pozdrawiam,

[Alek Osiński]

Świetlisty szlak. Jakoś tak było u terrorystów

Byli tacy, chyba w Peru

[Marcin Sztelak]

Wspaniały wiersz - ten miszmasz rzeczywistości i fantazji, przenikanie się dwóch światów i świateł.

A Świetlisty Szlak to komunistyczna organizacja terrorystyczna w Peru właśnie, prawdopodobnie istnieje do dziś ale to już efemeryda (gdzieś w latach 90 ją rozbili).

Pozdrawiam.