przemijanie

[coobus]

wiesz
kiedyś kiedyś kiedyś
odsuniemy się
oddalimy
choć wciąż razem
wciąż wierni
wciąż obok
sztucznym miodem codzienność karmimy

wiesz
kiedyś kiedyś kiedyś
przestaniemy się cieszyć i smucić
dłoń się z dłoni wysunie
wyfrunie
i na dobre swe gniazdo porzuci

wiesz
kiedyś kiedyś kiedyś
nasz horyzont czerwienią się spali
jasne dni się wyżarzą
spopielą
w odchodzącej odpłyną fali

wiesz
kiedyś kiedyś kiedyś
słów zabraknie
zabraknie uśmiechów
i poprawność nas w dyby zakuje
bez ryzyka
bez szaleństw
bez grzechu

[Miladora]

Bez ryzyka, bez szaleństw, bez grzechu...?
Nie wyobrażam sobie.

Skoro już wiesz, że podobają mi się Twoje wiersze, to teraz tylko zapytam:
Czy muszą być wielokropki i przecinki, skoro to wiersz bez interpunkcji?

Tak na próbę:

wiesz
kiedyś kiedyś kiedyś
słów zabraknie
zabraknie uśmiechów
i poprawność nas w dyby zakuje
bez ryzyka
bez szaleństw
bez grzechu

Szczerze mówiąc, bardziej mi się podoba bez.
Ale gdybyś się zaparł wszystkimi czterema łapami, to tylko taka uwaga:
- kiedyś , kiedyś, kiedyś - pierwszy przecinek Ci wyskoczył przed szereg - skasuj spację.

[coobus]

Tak sobie teraz wzdycham, a takie wzdychanie potrafię zapisać jedynie w postaci wielokropka. Dla mnie "wiesz...", urwana, niedokończona myśl, tak chwila namysłu, nie jest tym samym, co "wiesz". Żal mi to zmieniać. Mimo wszystko przyznaję Ci rację, przekonałaś mnie. Brak u mnie konsekwencji, jak słowo bez interpunkcji, to bez interpunkcji, inaczej wychodzi chaos. Posłucham Ciebie, wycofuje interpunkcję. Jesteś dobrym duszkiem, tuż nad moim uszkiem (nie mylić z łóżkiem). Pozdrawiam

[Miladora]

Dla mnie "wiesz...", urwana, niedokończona myśl,

Znam to, Coobusku.
Gdybyś zobaczył zapis jednego z moich pierwszych opowiadań, to uśmiałbyś się serdecznie.
Każde prawie zdanie zakończone było wielokropkiem.
Koszmar w kropki.
Trochę potrwało, zanim się z nich wyleczyłam.
Oczywiście w prozie nie można zostawić zdania bez żadnego znaku na koniec, ale w poezji takie urwane, wiszące niejako w powietrzu słowo doskonale się czyta.

[Leon Gutner]

Bez ryzyka, bez szaleństw, bez grzechu...?

Leo też sobie nie wyobraża i w dodatku wciąż choruje na wielokropki choć ostatnio objęte zostały kontrolą .
Ładny klimacik Coob . Może tylko zapis nieco eksperymentalny jak na rymowaniec ale przecież eksperymentować można - a żyjemy w takim świecie że nawet trzeba .

Z przyjemnością L.G.