za bramą

[atoja]

za bramą



za dnia w maskach nowych strojach
bezradne embriony w mroku
wrażliwością naznaczeni
przekroczyli bramę
lasu

tam z rozwagą stawia
kroki odwieczny
zegarmistrz
czasu

zostawili
za tą bramą
wielkie sprawy małe
rzeczy stare lęki niepokoje
w szare ranki za mgłą oczy by
odcisnąć swoje ślady na
wędrownym
szlaku
losu

wsłuchani w zimowe dzwony przysiedli
z pokorą wśród wiernych w biel
strojnych ciemnozielonych
intruzi ukołysani czułym
dotykiem wieczności

ptakami
w konarach śpiewnych

2010
z cyklu "moje miejsca"