Nie odchodź tatusiu

[Sede Vacante]

Stoi od wczoraj
w korytarzu nieśmiertelności
niewolnik ulicznej ballady.
Gdy ktoś zapyta
o godzinę,
odejdzie w ramiona spełnienia.

Póki co
nikt nie pyta.

Dom utracony
rozbita miłość i płacz:
Nie odchodź tatusiu!

Wrócę z chlebem.

Głód szepcze szatańskie pomysły
choroba ścieli łóżko
by wygodniej umierać
odrapane ściany i chłopiec z zabawką
ze śmietnika.

Upada
wyczerpany nadzieją.
wszyscy obok, zaraz po nim.

Obiecałeś, że wrócisz...

Środa.

[SamoZuo]

Trudny temat, nie wiem czy ten sposób jego zapisu jest dobry, powtórzenia i niektóre zwroty dość oklepane,
mam nadzieję,że się nie obrazisz za tą krytykę.

Pozdrawiam

[Sede Vacante]

Oczywiście, że nie, zwłaszcza, że sam ostatnio nie jestem pewien co do tego swojego pisania.
Czasem wydaje mi się, że jest dobrze, innym razem, że w ogóle nie powinienem już pisać "poezji";) chyba trochę "zgubiłem trop".
Więc nie jest tak, że uważam, że "supeeeer, faaajne, chwalcie mnie", wręcz przeciwnie, szukam, choć trochę po omacku i zobaczę co z tego wyjdzie.
Także każda opinia cenna, a zresztą na konstruktywną krytykę nikt nie powinien się obrażać.
Dzięki wielkie za zajrzenie, widć tłoku tu nie ma ;DD

[anastazja]

Tłoku tu nie ma piszesz, nie zawsze tak jest Sede. Pisz, masz potencjał, lubię Cię czytać. Myślę, że powinieneś okroić trochę.
Jeśli się nie obrazisz, sugeruję nieśmiało coś w tym stylu. Pozdrawiam.

Stoi od wczoraj
w korytarzu nieśmiertelności
niewolnik ulicznej ballady.
Gdy ktoś zapyta
o godzinę,
odejdzie w ramiona spełnienia.

Póki co
nikt nie pyta.

Dom utracony
rozbita miłość i płacz:
Nie odchodź tatusiu!

Wrócę z chlebem.

Głód szepcze szatańskie pomysły
choroba ścieli łóżko
by wygodniej umierać
odrapane ściany i chłopiec z zabawką
ze śmietnika.

Upada
wyczerpany nadzieją.
wszyscy obok, zaraz po nim.

Obiecałeś, że wrócisz...

Środa.