Odnalazłam

[Gajka]

ukryte w konarach
ostrością kolców
poranione zmysły
szły pokornie
tajemniczym
szlakiem
ku słońcu
a wiosenna aura
niemal szeptem
rozgrzeszała duszę

jeszcze dzień
może dwa
słońce wystroi
posępne gałęzie
w malachitowe
szaty
znowu zatańczę
w szeleście
buków

[Alek Osiński]

rozgrzeszając ból

...hmmmm...jak można rozgrzeszyć ból, jak ból może zgrzeszyć,
szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie tego, myślę, że nie o ból tu chodzi właściwie albo nie o rozgrzeszanie; zmysły z pierwszej strofy też mi się wydają bardzo abstrakcyjne, mało mówią w tym ujęciu. Myślę, że ten wiersz warto jeszcze
poważnie przemyśleć...

Pozdrawiam

[Gajka]

rozgrzeszając ból

...hmmmm...jak można rozgrzeszyć ból, jak ból może zgrzeszyć,
szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie tego, myślę, że nie o ból tu chodzi właściwie albo nie o rozgrzeszanie; zmysły z pierwszej strofy też mi się wydają bardzo abstrakcyjne, mało mówią w tym ujęciu. Myślę, że ten wiersz warto jeszcze
poważnie przemyśleć...

Pozdrawiam

Al
Oczywiście masz rację coś pokombinuję

[Withkacy]

rozgrzeszając ból

...hmmmm...jak można rozgrzeszyć ból, jak ból może zgrzeszyć,
szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie tego, myślę, że nie o ból tu chodzi właściwie albo nie o rozgrzeszanie; zmysły z pierwszej strofy też mi się wydają bardzo abstrakcyjne, mało mówią w tym ujęciu. Myślę, że ten wiersz warto jeszcze
poważnie przemyśleć...

Pozdrawiam

Al
Oczywiście masz rację coś pokombinuję

wybaczając

Dodano -- 24 maja 2012, 7:36 --

zamiast duszę dałbym /w imię ojca i syna/ w drugiej strofie, pokombinowałbym jeszcze sporo. Pozdrówki