Części i całości

[Alek Osiński]

Bogdanowi


Stał w wodzie
rzucając kamykami jak mógł najdalej.
Obserwowałem zmieniające się proporcje.
Wciąż ubywało go tutaj, podczas
gdy rósł i potężniał,
w rozlewających się kręgach;

wyraźnie podkreślony
brzeg
podwójna helisa.

Choroba wzięła to, co mogła unieść;
nie zdążyłem zapisać
całego ciała.


*
Palce odzyskały autonomię.
Potrafią utrzymać nóż, strzykawkę;
choćby przez chwilę,
cieszą się władzą,
dzielą.

Jesteś
bardziej przejrzysty
niż pęcherz ryby,
słój z ludzkim embrionem;
przecież,

czasem w nocy przyjeżdżasz do domu,
żeby przed świtem jeszcze dalej odjechać.

[witek kiejrys]

rozpocząłbym ten wiersz od kursywy.
dwie pierwsze cząstki uważam za zbędne.
poza tym podoba się.

[atoja]

wspomnienia bliskiej osoby w zapamiętanych obrazach...
dla mnie szczególnie pierwsza część
i odchodzenie potraktowane tak racjonalnie...gdy nic już nie pomoże...

ładnie napisałeś Alu

[pietrek]

bardzo osobiste, chyba...
ale bez emfatycznego ekshibicjonizmu,
bez pożywki dla podglądaczy
przekonywujący niezmiernie, imo, pierwszy obraz
prosto a jednak niezwykle plastycznie, tak że zostaje
- bo do tej pory nigdy w ten sposób nie pomyślałbym o miejscu, postaci i czynności, o kręgach na wodzie
jedyne co wydaje mi się "dyskusyjne" to "Choroba..." - dopowiedzenie, być może niepotrzebne
lecz w pierwszym czytaniu często krytycyzm bierze górę nad zrozumieniem, więc się nie upieram,
pozdrawiam empatycznie

[anastazja]

Udało Ci się zasmucić, śmierć (dziecka?) bije w trzewia Al.
Nie wiem czemu lubię czarne wiersze,

Jesteś
bardziej przejrzysty
niż pęcherz ryby,
słój z ludzkim embrionem;
przecież,

brawo

[Marcin Sztelak]

Świetny - o śmierci lecz z uczuciem bez nadmiernego rozpasania, bardzo dobrze wyważony.

Pozdrawiam.

[iTuiTam]

Znikamy, rozpływamy się w wodzie, jak wspomnienia o nas samych, innych, scenach zapamiętanych, widzianych, zapisanych zawsze nie do końca...

Osoby po zawałach, odzyskują - czasem, jeżeli im dane - autonomię gestów, prostych czynności, zdolność utrzymywania zwykłych przedmiotów - o tym pomyślałam przy czytaniu drugiej części.

Płynność, przepływanie z jednego stanu w drugi, z części w całość, z całości w części.
serdecznie
iTuiTam

[e_14scie]

Stał w wodzie

Nie pasuje mi pierwszy wers i jego suchy tryb oznajmujący. Może

Stojąc w wodzie
rzucał kamykami najdalej jak mógł .

Osobisty owszem, ale z odpowiednim dystansem i dobrze napisany.
Al

[skaranie boskie]

Chyba powinniśmy czytać jak najwięcej takich wierszy, żeby zrozumieć, że
gdy umilkną słowa
zbyt głośna staje się rozmowa.

Brak mi słów, żeby to komentować.
Temat zbyt trudny, albo wykonanie zbyt dosłowne. Nie wiem.
Wiesz co Al?
Nawet Ci piwa nie postawię, bo nie chcę, żeby to wyglądało na stypę.
Serio!

[SamoZuo]

Ciekawie ujęte refleksje, wyrażające niezgodę na odejście chorej osoby.

Pozdrawiam