garbarnia

[ks-hp]

W miejscu rąk czyjeś. Płuca jak dwie kry. Daleko z łóżka,
góry lodowe rozciągnięte między granicami. Niebo
to replika - odlustrza burze, susze, głusze,
zorze. Spłowiałymi krawędziami do wypaleniska;
bez drzwi jest wejściem niepokoju. Nadproża

wbijają się w ogryzki kolan; mogę tylko wykrztusić: las.
Sól wchodzi pod paznokcie i drąży linie. Od teraz
zobaczę i będę widziany - dopóki nie zamknę.

Czarne klamki źrenic zapadają się.

[Alek Osiński]

odlustrza burze, susze, głusze,
zorze.

mam tutaj niejaki kłopot z fonetyką...

Czarne klamki źrenic zapadają się

hmmm...a może klamki w źrenicach albo od źrenic....

Pozdrawiam

[Zola111]

Te Twoje nadrealistyczne wizje mnie urzekają. I nic na to nie poradzę. I nie chcę radzić.

Brawo, i tyle.

Pozdrawiam,

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry, wciągające wizje jak ze snu, jedyne co mi przeszkadza to rym susze - głusze.

Pozdrawiam.

[pietrek]

to replika - odlustrza burze, susze, głusze,

jak replika - to muszą być "współbrzmienia", nawet jeśli trzeba poćwiczyć na głos
pozdrawiam kontent z lektury

[ks-hp]

Tak jak zauważył pietrek, rymy w pierwszej strofie czy podobnie brzmiące tematy słów zazębiają się, przez co współbrzmią; chodzi o swego rodzaju bałagan i porządek jednocześnie - kiedy nadchodzi ten moment, gdy potrafimy odnaleźć ład w chaosie, przywrócić go. Nietrudno jest mi domyślić się, że ten tekst wywołuje mieszane uczucia i jest skomplikowany na tyle, by móc określić go mianem hermetycznego. No cóż, dłubać przy nim mi się nie chce, nie byłby już tym samym; następnym razem może uda się napisać coś 'ożywczego'. Pozdrawiam!

[Zola111]

No i nie dłub. Nie trzeba