Biała dama

[australijka]

Kiedy biegła scieżką pośród kłosów żyta,
na jej głowie z chabrów upleciony wianek,
piękny gruby warkocz po kolana zwisał,
a jej oczy lśniły, jak najdroższy diament.

Las rósł nieopodal, w nim pełno zwierzyny,
tam dziedzic polował na sarnę i dzika,
gdy dojrzał sylwetkę młodziutkiej dziewczyny,
popatrzył na piękność, o drogę zapytał.

Tam, na skraju lasu, czekał na nią chłopiec,
bukiet polnych kwiatów za plecami chował
i świeżo zerwanych koszyczek poziomek,
wszystko to dla lubej, byle się spodobać.

Lecz dziedzic dziewczynę na zamek wziął siłą,
ukrywszy w podziemiach strasznego pałacu.
Znęcał się, by zdobyć - pan dziedzic i tyran,
zamurował żywą, by nie słuchać płaczu.

Wielu ją widziało, kiedy o północy
w pięknej białej sukni, z woalką na głowie,
młoda biała postać po pałacu krąży,
za swoim kochankiem, do lasu, chce pobiec.

Wersja poprawiona:

Biegła polną ścieżką pośród kłosów żyta,
na jej głowie z chabrów upleciony wianek.
Piękny gruby warkocz po kolana zwisał,
smutne oczy lśniły, jak najdroższy diament.

Na leśnej polanie czekał smukły chłopiec,
bukiet polnych kwiatów za plecami chował.
Koszyczek swieżutko zerwanych poziomek,
wszystko dla kochanej, by się przypodobać.

Las rósł nieopodal, w nim pełno zwierzyny,
gdzie dziedzic polował na sarnę i dzika;
dojrzawszy sylwetkę młodziutkiej dziewczyny
popatrzył na piękność, o drogę zapytał.

Wielce wystraszoną na zamek wziął siłą,
ukrywszy w podziemiach strasznego pałacu.
Pobitą, zgwałconą - zamurował żywą,
by dłużej nie słuchać dziewczęcego płaczu.

Wielu ją widziało, kiedy o północy,
w pięknej białej sukni, z woalką na głowie,
młoda biała postać po pałacu krąży,
za swoim kochankiem - do lasu - chce pobiec.

Przeniosłem wersję poprawioną tutaj.
skaranie

[e_14scie]

Jak w poprzednim utworze, zgodnie z Regulaminem Ósmego Piętra, publikujemy do dwóch utworów dziennie, wiersz przekraczający limit, zawieszam na 24 h.
II.
2.

[e_14scie]

Kiedy biegła scieżką pośród kłosów żyta,
na jej głowie z chabrów upleciony wianek,
piękny gruby warkocz po kolana zwisał,
a jej oczy lśniły, jak najdroższy diament.

pozbyłabym się Danusiu, jednego zaimka. Pomyśl jak go zastąpić i w którym wersie.

Las rósł nieopodal, w nim pełno zwierzyny,
tam dziedzic polował na sarnę i dzika,
gdy dojrzał sylwetkę młodziutkiej dziewczyny,
popatrzył na piękność, o drogę zapytał.

Las rósł nieopodal, w nim pełno zwierzyny,
gdzie dziedzic polował na sarnę i dzika,
ujrzawszy sylwetkę młodziutkiej dziewczyny,
popatrzył na piękność, o drogę zapytał.

Tam, na skraju lasu, czekał na nią chłopiec,
bukiet polnych kwiatów za plecami chował

Tam - nie jest potrzebne i niezręczne jako zapychacz zaimkowy, by wyszedł wers.

i swieżo zerwanych koszyczek poziomek,

całkiem zawaliłaś gramatykę w tym wersie.
pomyśl, co to jest zerwanych koszyczek

i koszyk świeżutko zerwanych poziomek

wszystko to dla lubej, byle się spodobać.

a wszystko dla lubej by się przypodobać np bez przekonania, ale chyba płynniej.

Znęcał się, by zdobyć - pan dziedzic i tyran,
zamurowal żywą, by nie słuchać płaczu.

powtórka dziedzica nie jest dobra, poza tym ten dwuwers cały do przeróbki, niezręczny, a wierzę, że coś wymyślisz.

Interpunkcji nie ruszam, tu specjalistką jest Miladora, ale z pewnością miejscami do poprawienia.

Masz Danusiu tendencję do wypełniania zaimkami i do powtórzeń, źle rozkładasz akcenty, a temat baśniowy i można z niego więcej wykrzesać, by było ciekawiej.

[coobus]

Dziedzic, chłopiec i dziewczyna, Biała Dama... piaskownice mojego dzieciństwa, pozwoliło mi to oderwać się na chwilę od Schreka. W imieniu wczorajszych dzieci gratuluję i dziękuję

[Leon Gutner]

Balladka taka całkiem do przyjęcia
Ładnie rozpisana z ciekawą końcówką .

Z ukłonem L.G.

[australijka]

Pozwoliłem sobie trochę zaingerować w twoje posty, ale to jedynie w celach poglądowych. W przyszłości nanoś poprawki według tego wzoru używając funkcji "zmień".

skaranie boskie

[skaranie boskie]

To mi przypomina dwie rzeczy.
Legendę o białej damie z Kórnika pod Poznaniem i niektóre z "Ballad i romansów" Mickiewicza.
Myślę, że coś z zaszczepionego w szkole romantyzmu pozostało w Tobie i dziś odbija się na twórczości.
Czy to źle? Skłamałbym, gdybym tak twierdził. Sam jestem tym gatunkiem przesiąknięty do bólu. Inni jednak twierdzą, że to niemodne. A mnie tam jest szkoda lata.
Wiersz uważam za dobry, szczególnie po poprawkach. Pozdrawiam