rozświetlanie – pantum

[Miladora]

gołębieje niebo świt zagląda w okna
skrada się do oczu przez barierę powiek
jeszcze wciąż uśpionych jakby chciały zostać
po tej drugiej stronie gdzie noc pisze powieść

skrada się do oczu przez barierę powiek
odbarwiając cienie z szarości i czerni
po tej drugiej stronie gdzie noc pisze powieść
budzą się źrenice by czas dniem wypełnić

odbarwiając cienie z szarości i czerni
spływa świt powoli do kolebki ramion
budzą się źrenice by czas dniem wypełnić
narodzony w ciszy poza nocy bramą

spływa świt powoli do kolebki ramion
mieni się na skórze perłowym odblaskiem
narodzony w ciszy poza nocy bramą
rośnie dzień kolejny nad zastygłym miastem

mieni się na skórze perłowym odblaskiem
pierwszy promień słońca wplątany we włosy
rośnie dzień kolejny nad zastygłym miastem
znikają w oddali ciemne skrzydła nocy

pierwszy promień słońca wplątany we włosy
przemknął po policzku utonął w pościeli
znikają w oddali ciemne skrzydła nocy
gołębieje niebo okna dzień rozbielił

[Alek Osiński]

Śliczności


Pozdrawiam

[Nalka31]

Ładnie to Milu utkałaś. Słyszałam o pantum, nawet mam gdzieś jak powinno wyglądać. Nie wiem, czy to klasyczne, czy też nie, ale podoba się. Bardzo delikatnie i lirycznie, aż chce się płynąć z treścią.

[stary krab]

Pantum? Ciekawa forma, jakieś ścisłe zasady, trochę jak w willanelii. Archaiczne chyba jak ciemne skrzydła nocy.

Dwunastozgłoskowiec ten szybko zobaczyłem w wykonaniu Bogdana Smolenia.
Za oknami świta...

Lubię Milado twoje dopracowane eksperymenty

[Miladora]

Śliczności

Aluś, Ty tak na poważnie?
Chyba napiszę dla Ciebie bajkę o puchatym słoniu...

Nie wiem, czy to klasyczne, czy też nie,

Klasyczne, Nalcia - z jedną tylko różnicą, że w ostatniej zwrotce nie powtarzają się dwa wersy z pierwszej, tylko jest zamknięcie przetworzonym pierwszym wersem.

Archaiczne chyba jak ciemne skrzydła nocy.

No to krótka historia pantum, Krabuniu:

"Pantum (pantun) - powstała w XV w. malajska forma wiersza, zbudowana ze strof czterowersowych, rymowanych (z układem rymów abab lub abba) lub nie, w której każda 2 i 4 linijka jednej strofy powtarza się jako linijka 1 i 3 następnej. Zakończyć można po prostu urywając wiersz po kolejnej zwrotce, albo przez powrót do linijek 1 i 3 z pierwszej strofy (jedynych dotąd nie użytych) i umieszczenie ich jako 2 i 4 (lub 4 i 2) ostatniej.
W XVIII w. pantumem zainteresowali się twórcy francuscy (m.in. Victor Hugo i Charles Baudelaire). W Polsce przyswoili tę formę poeci okresu Młodej Polski (m.in Antoni Lange)".

No i tak pomyślałam, że metafory będą pasowały do tej formy, stąd użycie "skrzydeł nocy" itp.
Nawiasem mówiąc, to moje pierwsze pantum, ale wszystkiego trzeba próbować, więc spróbowałam.

Dziękuję, kochani, za miłe przyjęcie wierszyka.

Buziaki na dobry dzień

[Gajka]

Miladorko

Perfekcyjny warsztat

Cudowne rozświetlanie

Pozdrawiam

[e_14scie]

Fajnie, ze spróbowałaś jak obiecałaś.
Bardzo lubię pantum, nawet wolę od villi za jego magię powtórzeń. Langego "Dusze ludzkie" były moja wskazówką, jak powinna wyglądać taka forma.
Brawo Mila

[coobus]

Dla mnie to też coś nowego. Lubię takie nowości, pisane dobrą ręką. Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Aluś, Ty tak na poważnie?

Pełna powaga...

Chyba napiszę dla Ciebie bajkę o puchatym słoniu...

[Miladora]

Cudowne rozświetlanie

Cieszę się, Gajeczko, że się spodobało.

Bardzo lubię pantum

Ja już też, Listeczku.

Lubię takie nowości,

Skuś się, Kubusiu.

Aluś...

Dziękuję, kochani

Buziaki na dobry dzień