A ziemia zawsze w tę samą stronę pomyka

[Mirek]

prababka uzbrojona w parasolkę
i koronkowe rękawiczki
przekonywała tą po prawej do zamieszkania
pośród kwiatów traw i pasących się krów

ta po prawej
przekonywała ich
siejąc ogórki i pielęgnując
zielonego arbuza którego
uroczyście kroiła zawsze pierwszego
wrześniowego popołudnia

to nie dynia to kawon

teraz on
w wiklinowym fotelu
rozmyśla o logicznym ciągu zaczarowanych zdarzeń

chyba nie da się przeskoczyć przeznaczenia

[atoja]

pomyka a my razem z nią...

bardzo na tak

w tytule literówka: samą

[Alek Osiński]

Udało mi się czytanie tego wiersza.
Jestem na tak, łącznie z tytułem

[Mirek]

w tytule literówka: samą

oj dzięki

Dodano -- 06 cze 2012, 14:00 --

Udało mi się czytanie tego wiersza.

cieszę się

[Gloinnen]

przekonywała tą po prawej do zamieszkania

Przekonywała - kogo? co? - tę po prawej...



Ogólnie podoba mi się wiersz, lubię takie wspominkowe klimaty, ludzkie historie opowiedziane delikatnie, lekko, subtelnie. Doceniam też próbę uchwycenia pewnych niepowtarzalnych chwil, nastrojów, sytuacji niby prostych, zwyczajnych, a jednak posiadających ukryte znaczenia, emanujących swoistą magią...

Pozdrawiam,


Glo.

[P.A.R.]

chyba nie da się przeskoczyć przeznaczenia

oj nie da
jako i Twoich wersów...