smutno mi

[Jarek B]

pamiętasz
jak fajnie było kiedyś
gdy naga tańczyłaś na stole
najpiękniejsze standardy

czesterfildy i kawior z ruskim szampanem
rozpalał pocałunki na twoich udach
pachniałaś erotoplenną winnicą

igristoje wprost z piersi
i najpiękniejsze balony
nad mokrą cipką
woziła muzyka

każdej nocy płonęła melina w złotych zębach
rozpływała się wódka najmocniejsza na świecie
dużo tego było najdroższa nataszo

och dużo
aż strach wspominać
białoruska księżniczko

leżysz teraz równo nie martwisz się niczym
zawsze gdzieś pędziłaś w kurewskim tangu
bębenek nakręcał pięć pustych komór
czas strzelił szóstkę na chybił trafił

ostatnią zapałką
zapalę znicz
i pójdę samotny
po równi pochyłej
poganiany księżycem

coś tam wykrzyczę o miłości
rozpalając w mroku światełka
bilardowego rozbicia
bez białej bili

nawet gwiazdy
są takie rozpłakane
poprzez szyjkę butelki
wszystko jest gorzkie
bez ciebie wariatko

[witek kiejrys]

spowiedź zaspanego lowelasa (?)

[Sede Vacante]

Mi się to bardzo podoba.
Taka wydawałoby się nierozsądna, szalona miłość do kobiety chyba dość rozwiązłej. Naokoło pewnie źle oceniana, ale miłość prawdziwa zawsze jest piękna. Zresztą taka miłość moim zdaniem jest najtrudniejsza, a zatem najlepiej smakuje, jest taka pochłaniająca bez reszty, gdy wciąż nie wiemy co nas czeka jutro.

Jest w tym wierszu dobrze zawarty taki klimat niepewności, życia z dnia na dzień, nierozsądku, outsiderstwa, no i wielka samotność po stracie kogoś, kto był dla tej drugiej osoby tlenem, adrenaliną, strachem, pożądaniem, skrajnymi emocjami, wszystkim.
A teraz ma być tak "zwyczajnie?"
Są osoby, które lubimy, czasem się z nimi spotykamy.
Są osoby, nasi partnerzy, których kochamy i wydaje nam się, że nie potrafimy bez nich zyć, a jednak jest jakoś mętnie i nie tak jakby się chciało.

Ale czasem spotyka się osobę, która żyje na krawędzi, bez przemyślenia co dalej. Pije, bawi się, ma np. tatuaże, irokeza, glany, jeździ na motorze, czy żyje z tego, co ukradnie w spożywczaku.
Mówi, że nie kocha nikogo i nikogo nigdy nie pokocha, a gdy tak na nią patrzymy, jak ma gdzieś cały świat, marzymy, by oddać się jej bez reszty.
By jednak pokochała, nas właśnie, choćby na chwilę.Bo może wraz z jej miłością i nasze życie będzie ciekawsze, bogatsze, wartościowsze?
Bo potrzebujemy wyzwolenia, swobody?
I taka szalona kobieta, jej uczucie, jest dla nas jak narkotyk.
Bez względu na to czy ćpa, pije, kradnie i szlaja się z innymi, jest jakimś symbolem tego, czego my sami potrzebujemy, żeby odsapnąć od życia wśród poprawnych.

Ja w tym wierszu widzę taką kobietę i gościa, który kocha ja na zabój, bezwarunkowo, bez najmniejszych wątpliwości i nawet może nie z wzajemnością. Po prostu ubóstwia.
I jak mamy żyć, gdy kochamy kogoś takiego, a nagle ktoś nam go odbierze?
Gdy umrze normals, z którym jesteśmy, nasze normalne życie, staje się strasznie smutnym, dołującym normalnym życiem.
Gdy umrze ktoś taki obok nas, życie tylko powraca do normalności i nigdy już nie będzie tak pięknie.

[Gloinnen]

Ten wiersz bardzo mi się spodobał. Sede Vacante napisał już wyczerpującą interpretację, więc ja tylko dorzucę, że trafiają do mnie takie klimaty.
Tu chyba chodzi o coś więcej, niż spowiedź lowelasa. Raczej widzę fascynację niezwykłą kobietą.
I refleksję o przemijaniu. Orgie już się skończyły, Królowa Nocy zgasła na zawsze, pozostaje dojmujący smutek.

Skojarzyło mi się z pewną piosenką:

Próżny człowieku pamiętaj o próżności
Bo najgorszą rzeczą jest umierać w samotności

Kto odprowadzi Cię do domu dzisiejszej nocy?
Kto ukołysze Cię do snu dzisiejszej nocy?
Kto wyzna Tobie miłość dzisiejszej nocy?
Kto obudził się obok Ciebie wczorajszego poranka?
/Łzy/

Pomyślałabym jeszcze trochę nad kilkoma sprawami technicznymi:

najpiękniejsze standardy

najpiękniejsze balony

wódka najmocniejsza na świecie

najdroższa nataszo

Potwórzone "najpiękniejsze", poza tym wpadające na siebie "naj"... ---> moim zdaniem do poprawki.

Pozdrawiam,


Glo.

[Jarek B]

...Sade!!!:)...rozkładasz na łopatki:)....wnikliwością!

Glo:)...może być i "fascynacja"...najgorsze jest to że "jej"...już nie ma...i jaka by nie była....tęsknisz po pijaku....tęsknisz na jawie...i nie jest się wstanie zapomnieć...ciała...duszy.."pałera"....jak doping:)-pozdr.Jarek