to już nie moja droga...

[anka28]

Nie myśl że zapomnę
kiedy szeptałeś kłamstw do snu
na jawie szłam drogą bez końca
z młodych listków rosę spija niby ja
inna

sen czy jawa
może fikcja i fałsz
w jednym worku zdarzeń gryzą się
kiedy milczysz układam drogę z kamyków
idziesz.

[Sede Vacante]

"...rosę spija niby ja
inna"

Osobiście lepiej brzmiałoby (dla mnie) "...rosę spija niby inna ja"


"kiedy milczysz układam drogę z kamyków
idziesz?"
Ma,m nieodparte wrażenie, że tutaj powinien być pytajnik, ale to chyba kwestia właściwej interpretacji przesłania.

Jest coś w tym wierszu, choć trzeba go "poczuć" od środka. Zdecydowanie nie do "odczytania na szybko", raczej do wczucia się w rolę bohaterki.
Jakiś smutek, rozczarowanie, ale przede wszystkim, chyba ogromna potrzeba miłości w trudnych chwilach (ostatni wers + pytanie "Idziesz?")
Tak ja to widzę.
Pozdrawiam.

[P.A.R.]

nie myśl że zapomnę
kiedyś szeptałeś kłamstwa do snu
na jawie szłam drogą bez końca
z młodych listków spijałam rosę
niby ja inna

sen czy jawa
może fikcja i fałsz
w jednym worku zdarzeń się gryzą

kiedy milczysz
układam drogę z kamyków


no i mamy Ankę w którejś z dwudziestu ośmiu odsłon...

[Marta Półtorak]

Trochę chaotyczny ale rozumiem ,że pisany w afekcie?

[Gloinnen]

Wersja P.A.R.a bardzo dobra.

W utworze jest bardzo dużo goryczy, jaką odczuwa peelka, gdy czuje się oszukiwana, gdy w pewnym momencie traci jakikolwiek punkt odniesienia w swoich uczuciach.
Liryczny, delikatny fragment o spijaniu rosy z młodych listków - wybija się na tle wiersza swoim spokojem i optymizmem, jak okruch szczęścia, które minęło, było udziałem zupełnie innej osoby, której niestety - ukochany pozwolił odejść w sen. Po to przecież ją zwodził kłamstwami...

Tak mi się skojarzyło, melancholijnie.

Pozdrawiam,


Glo.