byle krótko

[e_14scie]

gubię się w dłuższych formach
miłościach na całe życie
spódnicach do kostek
wysokich mężczyznach

nigdy welonu sprawa kontraktu
ciastko maksymalnie
dwu-trzy-kęsowe by sprostać
własnym słabościom naprzeciw
droga poniesie po szlaban
lub przepaść
reszty wydano do grosza
grosz na szczęście
kto by pomyślał że falsyfikat
a żal wyrzucić

[P.A.R.]

se pochrzaniłaś tym razem...

gubię się w dłuższych formach
miłości na całe życie

kwintesencja warta odnotowania
jedynie

[e_14scie]

se pochrzaniłaś tym razem...

gubię się w dłuższych formach
miłości na całe życie

kwintesencja warta odnotowania
jedynie

mam inne dumania
ale wedle zasług

[Alek Osiński]

klarowna pierwsza i
poplątana druga...może trochę za bardzo...
nie ma za to obawy, że to falsyfikat...

Pozdrowienia

[Leszek Sobeczko]

nigdy welonu sprawa kontraktu w tak skonstruowanej frazie mankamentem jest brak interpunkcji

grosza - grosz ? podkreślone zbyteczne; użyłbym jednak w pełni utartego związku frazeologicznego co do grosza

pierwsza mimo wyliczanki najmocniejsza, druga jednak rozmywa to wrażenie, od siebie dodam, że trudno jest mi sobie wyobrazić falsyfikat grosza, komu by się chciało oprócz gangu Olsena chociaż rozumiem, że grosz to metafora

pozdrawiam

[Marta Półtorak]

Na rozdrożu życiowym zawsze wolimy formy krótsze , zwłaszcza,ze wtedy wszystko jest bolesne wiec lepiej niech mija szybko...

[Arti]

podoba mi się, mimo to widzę w nim drobne cięcia, pozwolisz?...


na szczęście

nigdy welonu
sprawa kontraktu
ciastko
maksymalnie dwu-trzy-kęsowe

wydano do grosza

kto by pomyślał że falsyfikat
a żal wyrzucić


Pozdr.

[Ewa Włodek]

och, Ewo, podpisuję się pod wierszem, też wolę "krótsze formy" i dwukęsowe ciastka...Ale falsyfikaty jednakowoż wyrzucam, może z żalem w momencie wyrzucania, ale później nie ma do czego wracać, więc i żal - krótki raczej...

Pozdraawiam z mnóstwem uśmiechów...
Ewa

[e_14scie]

Dziękuję Komentującym.

Wezmę pod uwagę, Twoje sugestie Arti.

[Sede Vacante]

"nigdy welonu sprawa kontraktu
ciastko maksymalnie
dwu-trzy-kęsowe by sprostać
własnym słabościom naprzeciw"

Tutaj, jeśli można, troszeczkę nieładu jak dla mnie w formie zapisu. Po welonu brakuje mi przecinka, ewentualnie od nowej linijki, tak mi się wydaje.

"własnym słabościom naprzeciw" - naprzeciw jest chyba zbędne, jeśli jest sprostać, wydaje mi się, że sprostać słabościom, lub naprzeciw słabościom - to chyba to samo.
Oczywiście mogę się mylić, ja się słabo znam, to tylko moje wrażenie.

Czy grosz na szczęście jest groszem dawanym przez poprawnych, takim symbolem pocieszenia na "odczep się", które jest dla autorki bezwartościowe, ale aż chciałoby się na chwilę zapomnieć i uwierzyć w takie "banialuki"?

Podoba mi się, mam coś z takich myśli, o ile dobrze rozumiem, że autorka w wierszu nie cierpi przywiązania do schematów, narzuconych norm, również w uczuciach. Takiego "polowania na czarownice" w dzisiejszym wydaniu. Zarówno w mentalności, jak i w poziomie przyzwoitości, stateczności i takie tam brednie systemowe.