Taniec w deszczu

[Gajka]

spójrz
wiatr rozsiewa deszcz po polu
tak gra tęsknota zadziwia jej ton
delikatny to znów szalony

załopotała ziemia
płatki błękitnego lnu zrywają nadzieję
a czas żniw nie nadchodzi

ulewa nasączy jeszcze niejeden zagon
zanim zefir osuszy
łany orkiszowych pól

przyjdzie poczekać na pękate kłosy
które urodzą chleb

11.06.2012

[Ewa Włodek]

deszcz - i jego życiodajna moc...Nie darmo w kulturze Dalekiego Wschodu jest symbolem aktu seksualnego...

Spodobał mi się wiersz, jego sens...
Pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa

[Arti]

powiem tak
może to nie jest poezja najwyższych lotów
ale
co chyba najważniejsze

łapie za serce


Pozdr.

[Gajka]

Spodobał mi się wiersz, jego sens...

Dziękuję Ewunia...

Dodano -- 15 cze 2012, 16:14 --

powiem tak
może to nie jest poezja najwyższych lotów
ale
co chyba najważniejsze

łapie za serce


Pozdr.

Dziękuję Arti
Całe życie się uczymy... może kiedyś urosną mi skrzydła

[meandra]

spójrz
wiatr rozsiewa deszcz po polu
tak gra tęsknota zadziwia jej ton
delikatny to znów szalony

załopotała ziemia
płatki błękitnego lnu zrywają nadzieję
a czas żniw nie nadchodzi

ulewa nasączy jeszcze niejeden zagon
zanim zefir osuszy i ozłoci
łany orkiszowych pól

przyjdzie poczekać na pękate kłosy
które urodzą chleb


pomyślałabym nad zmianą wersyfikacji na powyższą.
lepiej się czyta i wszystko nie jest przepełnione enterami, ale słowem.

ulewa nasączy jeszcze niejeden zagon - zmieniłabym szyk






tutaj nadmiar grzybków w barszczu, nagromadzenie środków...


ulewa nasączy jeszcze niejeden zagon
zanim zefir osuszy i ozłoci
łany orkiszowych pól



pozdrawiam

[Gajka]

[quote="meandra"

załopotała ziemia
płatki błękitnego lnu zrywają nadzieję
a czas żniw nie nadchodzi

ulewa nasączy jeszcze niejeden zagon
zanim zefir osuszy i ozłoci
łany orkiszowych pól

przyjdzie poczekać na pękate kłosy
które urodzą chleb[/i]


pomyślałabym nad zmianą wersyfikacji na powyższą.
lepiej się czyta i wszystko nie jest przepełnione enterami, ale słowem.

ulewa nasączy jeszcze niejeden zagon - zmieniłabym szyk


tutaj nadmiar grzybków w barszczu, nagromadzenie środków...


Meandro

Bardzo dziękuję za cenne poprawki.... jednego grzybka wyrzuciłam ...jeszcze się zastanowię nad resztą .

Bardzo dziękuję

[Gloinnen]

Po poprawkach wiersz nabrał blasku. Jest to melancholijna, delikatnie nakreślona piórem impresja, która wzbudza w czytelniku jakąś bliżej nieokreśloną tęsknotę. Plastyczny, barwny obraz. Przypomina mi początki mojego pisania, kiedy głównym poetyckim motywem była nostalgia za rajem utraconym, przepełniająca opisywane pejzaże. Tak też jest u Ciebie.

Dołączam fragment wiersza Jana Zycha ("Kantata"), który mi się skojarzył z Twoim tekstem.

A oni tam zboże sieją, senne siano się zwozi
w sienie otwarte na oścież.
Tam lato ze złotym berłem przechodzi.

Pozdrawiam,


Glo.