Kocie stadium

[Marcin Sztelak]

Pierwsza,
druga,
wpół do trzeciej,
dzielenie wspomnień na cztery
ręce. Skomplikowane układy
dla zmęczonych palców.

Odwilż spływa
w kierunku otwartego na oścież
morza. Z wiosną przyjdą zmiany
albo ocieplenie.
To równie pewne jak coraz twardsze poręcze
foteli.

Gdybym tylko umiał składać usta
w słowa:
zostań,
nawet odbiciem w półcieniu
byleby nie zakurzoną fotografią.

Trzecia,
czwarta,
wpół do piątej,
i tak dalej, ku skończoności.

[Alek Osiński]

i tak dalej, ku skończoności.

Bardzo ciekawy pomysł, wszyscy szukają nieskończoności, a tu
o porządną skończoność nawet trudno...

Podoba mi się, druga część wiersza zwłaszcza...

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

cóż, bywa i tak w relacjach międzyludzkich, że nawet już za bardzo nie ma o czym rozmawiać, że wspomnienia nudzą, i nawet poręcze fotela stają się z godziny na godzunę coraz twardsze...Więc - może lepiej - ku skonczoności?


Pozdrowienia z uśmiechami...
Ewa

[Gloinnen]

Doskonały wiersz, wyjątkowo mi się spodobał, chyba dlatego, że zapis jest prostszy, niż to bywa zazwyczaj u Ciebie, mniej nasycony obrazami, a przez to przejrzystszy i czytelniejszy.
"Kocie stadium" skojarzyło mi się albo ze starością, albo z pewnym etapem w życiu, gdy człowiek czuje się samotny, bądź w samotność ucieka. Mości się w pustce i tylko czasem jednak przychodzi moment, gdy czegoś dotkliwie brakuje.

Odwilż spływa
w kierunku otwartego na oścież
morza. Z wiosną przyjdą zmiany
albo ocieplenie.
To równie pewne jak coraz twardsze poręcze
foteli.

Ta strofa to dla mnie majstersztyk!

Pozdrawiam,


Glo.

[Arti]

[Withkacy]

Bardzo! Czy fraza: albo ocieplenie, koniecznie?

[anastazja]

Marcinie - dobrze sie Ciebie czyta.

[meandra]

fajny pomysł na wiersz, Marcinie i ciekawa finalizacja.
tym bardziej, że coraz bliżej mi do takich nocy przenikających poranek...
pozdrawiam

[e_14scie]

Świetne i nie grzmoci natarczywością; bardzo umiejętnie dobrane słowa i jak dla mnie, sam zapis.

[czochrata]

świetny tekst,brawo!